SUÇ ORTAĞIM

67.BÖLÜM "KARDEŞ"

Selam suç ortaklarım ✨

Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫

Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥

Keyifli okumalar <3

gizzemasllan

Instagram: gizzemasllan / sucortagimofficial

*****

67. BÖLÜM "KARDEŞ"

Hayat bir rüzgar gibidir, seni nereye savuracağı hiç belli olmayan bir rüzgar. Senden neyi alacağı neyi getireceği hiç belli olmayan bir rüzgar gibi. Rüzgarlar da öyle değil midir zaten? Elinde bir kağıt vardır mesela, sımsıkı tutmazsan rüzgarda savrulur gider. Bu senden alınmış olur. Sonra gider bir başkasının önüne düşer o kağıt. İşte bu da hayatın bir başkasına verdiği şey olur.

Kısacası hayat rüzgar gibidir işte ve bugün Ateş'in hayatındaki rüzgar fırtınaya dönüşmüştü.

"Ateş," dedim ama şu an beni duyuyor gibi değildi, şoka girmiş gibi boş boş karşıdaki duvara bakıyordu. Önce bağıra çağıra inkâr etmiş sonra odasına çıkmıştı. Benden kaçmak istemişti ama peşini bırakmamış, yanına gelmiştim. Burada da biraz bağırıp çağırdıktan sonra yatağın kenarına çökmüş, gözlerini duvara odaklamıştı ve o andan beri sesi çıkmıyordu.

"Ateş," dedim bir kez daha, beni duysun istedim ama kulaklarını her şeye tıkamış gibi bir hâli vardı. Yanına oturdum, koluna dokundum, buna rağmen görmedi beni.

"Haklı olabilirsin, yalan olabilir. Daha doğru mu değil mi emin bile değilken kendini bu kadar harap etmen hiç doğru değil. Lütfen toparla kendini." Bu söylediklerimi duymuş olacak ki sonunda gözleri beni bulabildi.

"Ben eminim," dedi gerçekten de kendinden emin bir şekilde ve devam etti. "Benim kardeşim falan yok Mira. Bir abim vardı, o da öldü. Başka kimsem yok, ailem yok benim, olamaz. O gördüğümüz şey yalan." Gözlerinin içine bakınca aslında kendinden o kadar da emin olmadığını fark ettim.