Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
40. BÖLÜM "İNTİKAM"
Annem gözlerini kıstı, kaşlarını çattı, bir saattir attığı bakışları atmaya devam etti. Her şeyden haberi olmasa olanlar yüzünden beni öldürecekmiş gibi bakıyordu ve bu bakışlardan yavaş yavaş korkmaya başlamıştım.
"Anneciğim acaba şu bakışlarını biraz yumuşatsan mı? Biraz korkuyorum da." Dediğim an kaşlarını biraz daha çattı, dudaklarımı ısırdım.
"Olanları sen de biliyorsun anne, buradan sana haber vermeden gittim çünkü eğer haber verseydim asla gitmeme izin vermezdin." Kendimi savunmak için konuştum ama bu ona pek de etki etmiş gibi durmuyordu.
"Hem bana işlerden uzun süre uzak dur, eğlen, kafanı dağıt diyorsun hem de bunu yaptığım zaman bana kızıyorsun!" Geriye yaslandı, tek bir kelime bile etmiyordu. Sadece benim savunmamı dinliyordu o kadar. Acaba sorun ondan izinsiz gitmem değil mi? Belki de Ateş yüzünden kızmıştır bana. Onun evli olduğunu öğrenmiş çünkü. Gözlerimi etrafta gezdirdim bizden başka kimse olmadığından emin olduktan sonra yeniden anneme döndüm.
"Barış yüzünden mi kızıyorsun? Evli olduğu için mi? Ben bilmiyordum anne eğer en başından bilseydim..." Sözümü kesti.
"Konumuzun bununla hiçbir alakası yok Mira! Bu doğru değil hem de hiç doğru değil ama ben Barış'la da evli olduğu kızla da konuştum. Ortada bir aldatma söz konusu değil. Çocuk kıza yardım etmek için sahte bir evlilik yapmış. Bunu evlendiği kızdan dinleyince öfkelenip ona kızamadım bile. Ama yine de onunla arkadaşlığına devam edebilmen için bu evliliğin bitmesi gerekiyor. Sen en doğrusunu bilirsin bu konuda, ne karar verirsen ben senin arkanda dururum ama bu evlilik bitene kadar aranızdaki mesafeyi ayarlamanızı daha doğru buluyorum." Dedi, tam ben de böyle düşünüyorum diyecekken devam etti, konuşmama engel oldu.
"Ayrıl falan demiyorum, zaten buna karar verecek olan sensin ama sen yine de şu evlilik bitene kadar dikkatli ol kızım." Başımı sallamakla yetindim, annem ayağa kalktı.
"Başka bir şey için de kızdığım yok sana." Deyip yanıma geldi, omzuma dokundu ve gülümseyerek "Koskoca kızsın, bir yerlere gitmek için benden izin almana bile gerek yok ama sen yine de bir daha ki sefere haber ver bana. Sonra çok merak ediyorum." Ayağa kalktım, boynuna sarıldım.
"Seni çok seviyorum." O da sarıldı, eli sırtımda bir aşağı bir yukarı hareket ederken konuştu.
"Ben de seni çok seviyorum kızım." Geri çekildim, gözlerine baktım.
