Selam suç ortaklarım ✨
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Bölüm sınırımız 400 oy ve 800 yorum <3
Keyifli okumalar <3
Instagram: gizzemasllan / sucortagimofficial
*****
76. BÖLÜM "SONUN EN BÜYÜK HABERCİSİ"
Merdivenlerden gelen ayak sesleriyle gözlerimi o tarafa çevirdim, Uras'ı gördüm. Onunla yaşadıklarımız bir bir aklıma geldiğinde derin bir iç çektim. Bir an önce onun da iyileşmesini kendisine gelmesini bekliyordum fakat bunun o adamlarla hiçbir ilgisi yoktu. Bunu sadece o ve Ateş için istiyorum. İyileşirse hatırlar ve bize bir şeyler anlatır diye beklemiyorum. İyileşsin ve günlerdir yanında olduğu abisiyle tanışsın diye bekliyorum. Sabırsızlandığım tek konu tam olarak bu.
"Mira," dedi, beni nasıl unutmuyor anlamış değilim. Biriyle tanıştığı zaman en fazla bir saat sonra onun hakkında her şeyi unutuyordu.
"Uras," dedim ben de, salona geldi, benim oturduğum koltuğun diğer ucuna da o oturdu ve dikkatle yüzüme bakmaya başladı. Bu dikkatli bakışlar rahatsız olmama ve biraz olsun gerilmeme neden olurken ben de ona baktım. O esnada hiç beklemediğim bir şey oldu ve bana gülümsedi. Onun gülümsemesi bir anda bana da yansıdı.
"İyisin," dedi, bu onu çok mutlu etmiş gibiydi.
"İyiyim," dedim ben de, gülümsemesi daha da büyüdü.
"Buldun değil mi onu?" diye sordu bu kez de, onunla konuştuğum zaman kendimi hep Eva ile konuşuyormuş gibi hissediyordum.
"Kimi?"
"Bizi hasta edeni." Verdiği cevap bu olurken bu hastalık yüzünden unuttuğum şeyleri bir bir hatırladım. Yüzü yaralı, mavi gözlü bir kadından bahsetmişti. Ben de bunları herkese anlattım, Ateş bir şeyler hatırlar gibi oldu ama sonra o kadar şey oldu ki bu konu bir daha hiçbir zaman açılmadı.
"Bulamadım." Doğruyu söyledim, belki de onunla artık doğru düzgün konuşmanın zamanı gelmiştir. "Yüzü yaralı mavi gözlü kadını bulamadım Uras." Bakışlarını hızla başka bir tarafa çevirdi, o an yine korktuğunu hissettim.
"Seni korkutan o kadını çok aradım ama bulamadım çünkü ismini bilmiyorum." Bunu dediğim hâlde dönüp bana bakmadı, yere bakmaya devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUÇ ORTAĞIM
Genç KurguBir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden. Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin. "Sen..." deyip sustum...