Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
58. BÖLÜM "ADAR ŞENER"
"İşte burada." Dedim, laptobun ekranına dokunup hastanenin penceresinden kaçan adamı gösterdim. Zaten kamera döndüğü için görüntü birkaç saniye sonra yok oldu. Ateş görememiş olacak ki görüntüyü geri sardı, dikkatle baktı gösterdiğim adama.
"Çatıda birisi var gibi sanki." Dedi, başını bana çevirdi.
"İple çatıya tırmanırken sanki orada birisi daha var, ona yardım ediyor gibi." Arkama yaslandım.
"Olabilir ama hastane dışında incelediğim her kamerada yalnızdı, yanında başka hiç kimse yoktu." Açıkladım, tek kaşı kalktı.
"Ya ona yardım eden hastanede kalıp çıkmadıysa?" Sordu, işte bu mantıklıydı ama neden diye de sormak gerekiyordu.
"Neden? Neden kalsın ki hastanede?" Benim gibi arkasına yaslandı.
"Olacakları takip etmek için olabilir." Bu da mantıklı geldi. "Ya da hastanede onlar için çalışan birileri vardır. İşine devam etmiştir." Bu da olabilirdi.
"Onu da bulmamız gerekiyor o zaman." Başını salladı.
"Aynen öyle, bulmamız gerekiyor." Derken eli sakalının üzerindeydi ve düşünceli görünüyordu. Bir an için koskaca solanda dip dibe oturduğumuzu fark ettim. Savcılığa teslim ettiğim ve bulduğum hâlde gizlediğim videoları ona göstermek için yanına oturmuştum ama ben otururken bu kadar yakın değildik ki biz. Hangi ara bu hâle geldik?
"Aslında..." Deyip aniden bana dönmesiyle burun buruna geldik, öylece kaldım. Ateş de susup kalırken gözleri bir anlığına dudaklarımı buldu, nefesini dudaklarımda hisettim. Hiç olmamamız gerektiği kadar yakındık. Böyle durmaya devam edemeyip hızla başımı önüme çevirdim, biraz da uzaklaştım ondan. Ateş yalandan öksürüp boğazını temizlerken yutkundum, hiçbir şey olmamış gibi sordum.
"Aslında ne?" Elini ensesine attı, gerilmişti. Merakla ona bakarken kendini toparlayıp konuştu.
"Hastanenin kayıtlarının hepsini toplayalım, bizim çocuklar her saniyesini incelesinler. Belki yardım eden adamın kim olduğunu buluruz." Tek kaşımı kaldırdım.
