Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. BÖLÜM "CİNAYET"
5 Kasım 23.55
Gözlerimi telefonun saatinden çekip benimle birlikte aynı masada oturanlara tek tek baktım. Hepsi son iki gündür olduğu gibi yine gergindi.
"Son beş dakika kaldı." Barış'ın kehribar rengi gözleri bir anlığına beni buldu. Hiçbir şey söylemeden saatine baktı. Barış her zamanki sessizliğini korurken Savaş'ın da tıpkı Barış gibi kehribar rengi olan gözleri beni buldu.
İkisinin de göz renkleri kehribardı. Tuhaf olan şey ise gözlerindeki kehribar renginin tonu bile aynıydı. Onları ilk tanıdığımda bu benzerlik beni şaşırtmıştı ama zamanla alışmıştım.
İkinci bir şaşkınlığı ise isimlerini öğrendiğimde yaşamıştım. Savaş ve Barış. Gözlerindeki benzerlik kadar zıttı isimleri ama yan yana oldukları zaman ikisine de ayrı bir hava katıyordu.
"Sizce yine aynı şey olacak mı?" Savaş'tan gelen bu soruyla Barış'ın cevap vermeyeceğini bildiğim için onu es geçerek yanımda oturan Cansu'ya baktım. Dirseğini masaya elini yüzüne koymuş dudaklarını büzmüştü.
"Bilmiyorum. Tek bildiğim şey olmasını istemediğim." Dedi ve geriye yaslanıp bıkkınca ofladı.
"Aynı olayı bir kez daha kaldıramayacağım." Diye ekledi. Savaş Cansu'dan aldığı cevapla bana bakarken konuşmak yerine ellerimi iki yana açtım ve bilmiyorum anlamında dudaklarımı büzdüm.
"Olacak." Dedi Barış kendinden ve söylediği şeyden fazlasıyla emin bir şekilde.
"Bize bir şeyler anlatmaya çalışıyor." Ayağa kalktı. Ellerini cebine koydu ve devam etti.
"Ve biz anlayana kadar aynısını yapmaya devam edecek." Onun nasıl bu kadar emin konuştuğunu merak ederken Savaş'ta ayağa kalktı.
"Biz de durumun farkındayız zaten ama bize ne anlatmaya çalışıyor olabilir ki?" Barış derin bir nefes aldı.
"Bilmiyorum, bilseydim onu beklemek yerine şu anda onu yakalıyor olurdum." Savaş bize döndü. Ellerini masaya koyup bize doğru eğildi.
"Bir katil bize bir seyler anlatmaya çalışıyor hem de bunu insanları öldürerek yapıyor. Sizin bir fikriniz yok mu?" Cevap vermek yerine başımı olumsuz anlamda salladım.
