Her gece tam 00.00'da gelen bir ihbar ve ardında bırakılan bir ceset... Sol bileklerinde gizemli harflerle işaretlenmiş kurbanlar ve peşinde iz bırakmayan bir katil... Dört kişilik bir polis ekibi, bu acımasız cinayetlerin arkasındaki sırrı çözmek i...
Ekranın sol alt köşesinde bulunan yıldızı aydınlatarak okumaya geçerseniz çok sevineceğim.❥
Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Siz de yıldız ve kalplerinizi bırakabilirsiniz.♡
Keyifli okumalar...
*****
Bu hayatta tercih ettiklerinizinvazgeçtiklerinize değmesi gerekir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6. BÖLÜM "KARANLIK GÜN"
"Yıldızları görmek istiyorsan karanlığı göze alacaksın." Diye mırıldandım kendi kendime. Bu cümleyi kaçıncı kez kurduğumu bilmiyorum.
Bu adam benim için mi gelmişti buraya? Beni görmek için? Neden böyle bir risk alsın ki? Bu çok saçma.
"Mira Hanım?" Sesin geldiği yöne baktığımda otelin güvenlik şefini gördüm. Birkaç adımda yanıma geldi.
"Dediğiniz her şeyi yaptık. Odalar tamamen boşaldı. İnsanları restorana ve balo salonuna yönlendirdik."
"Güzel." Deyip sustum ama adamın karşımda bir şeyler söylemek için kıvrandığını fark edince konuştum.
"Bir şey mi diyecektiniz?" Derin bir nefes aldı.
"İnsanlar bu durumdan çok da memnun değil. Daha ne kadar hepsini sakin tutabiliriz bilmiyorum. Bazıları acil işlerinin olduğunu söyleyip çıkmak istiyorlar. Bazıları odalarına yeniden dönmek istiyorlar."
"Ben hallederim." Deyip ilk önce restorana doğru yürüdüm. Yürürken bir anda başımın dönmesiyle yanında olduğum kolondan tutundum ve dengemi sağladım. Alkolün etkisi hâlâ geçmemişti. İlk defa bu kadar çok içtiğime pişman oldum. Çünkü benim şu an odada uyuyor olmam gerekiyordu.
Kendimi toparlayıp restorana girdim. Çok fazla kalabalıktı. Adım atacak yer bile yoktu ve herkes hep bir ağızdan konuştuğu için fazla gürültülü bir ortamdı.
"SESSİZ OLUN!" Diye bağırdım beni duymalarını umut ederek ama beni duymadı ve konuşmaya devam ettiler. Bir kez daha bağırmak yerine belimden silahımı çıkararak havaya doğrulttum ve ateş ettim.
"Mira Hanım ne yapıyorsunuz?" Güvenlik şefi konuşurken herkes çığlık attı ama daha sonra sessizlik sağlandı. Beni duyacaklarından emin olunca bir kez daha bağırdım.
