SUÇ ORTAĞIM

90.BÖLÜM "RİSK"

Selam suç ortaklarım :)

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim.♡ Bu bölüm için yorumlarınızı da sabırsızlıkla bekliyorum.

Başlamadan önce sol alt köşedeki yıldıza dokunarak bana destek olabilirsiniz.

Ben de buraya sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Sizinkileri de bekliyorum :)

Bölüm sınırımız 500 yorum <3

Keyifli okumalar.♡

gizzemasllan Instagram: gizzemasllan

♡

♡

♡

90. BÖLÜM "RİSK"

Hayatım gün geçtikçe daha da zorlaşıyordu ve o zorluklar her seferinde sırtıma bir yük misali biniyor, omuzlarımı çökertiyordu. Düşüyorum, kalmak için çaba sarf ediyorum ama henüz daha başaramamışken omuzlarıma yeni bir yük yükleniyor ve bir kez daha düşüyordum.

Tıpkı şimdi olduğu gibi.

Erdem'in dudaklarından dökülen o tek bir cümle hayatımın en ağır yüklerinden biri olmuştu ve eğer küçük de olsa bir doğruluk payı varsa artık kalkmak benim için çok daha zor olacaktı.

"Belliydi zaten," dedi Ateş şaşkınlığını üzerinden attıktan sonra. İkisi de hâlâ beni fark etmezken buna daha fazla dayanamadım.

"Ne dedin sen?" diye sordum, eşzamanlı olarak ikisi de bana döndüler ve şaşkınca kaldılar. Ateş'e bakmadım, bakamadım. Çünkü şu an ilgi alanımda bir tek Erdem ve onun söyledikleri vardı.

"Mira," dedi Ateş şaşkınca, onlara doğru bir adım daha attım ve Erdem'in gözlerinin içine bakarak konuştum.

"Ne dedin diye sordum sana!" Cevap vermediği için kızdım, ikisi de ayağa kalktığında yanına gittiğim kişi Erdem oldu. Tam karşısına durdum ve hâlâ konuşmuyor olmasından dolayı omzuna vurdum. "Tekrar et söylediğin şeyi!" Bağırdım, bir kez daha vurdum omzuna. "Konuşsana be adam!" Daha yüksek sesle bağırdım.

"Mira sakin ol," dedi Ateş, ona döndüm.

"Ne zamandır araştırıyorsunuz siz bunu?" diye sordum, konuşmayan Erdem'in yanından uzaklaşıp onun yanına gittim. "Nereden çıktı bu saçmalık aniden?"

"Saçmalık değil," deyince sinirle güldüm.

"Saçmalık değil öyle mi? Ne yani benim abim yaşıyor mu? Buna inanacak mıyım zannediyorsunuz?" Öfkeyle sordum, oysa en iyi ben biliyordum bu konuda yalan söylemek ya da beni kandırmak için herhangi bir nedenleri olmadığını.

"Biraz sakin ol," dedi bu kez de Erdem ve gözlerimi ona çevirdim.

"Bana sakin ol deyip durmayın! Mantıklı bir şeyler söyleyin!" Yine bağırdım, o sırada sesleri duymuş olacaklar ki Doğan, Savaş ve Cansu evden çıkıp yanımıza geldiler.

"N'oluyor burada?" diye sordu Cansu, hiç kimse ona cevap vermezken de devam etti. "Niye bağırıyorsun Mira?" Bana bakarak sordu ama ona cevap vermek yerine Ateş'le konuşmaya devam ettim.

"Bana doğru düzgün bir açıklama yap!" Gözünün ucuyla Erdem'e baktı. Bu bakışı fark ettiğim ilk an ben de Erdem'e baktım. Ne yani benimle konuşmak için ondan onay mı alıyor diye düşünürken Erdem tepkisiz kaldı. Tam bunun için ikisine de kızacakken Ateş konuştu.