Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17. BÖLÜM "BANA YARDIM ET"
ATEŞ DEMİRKAN
"Sen benimle nasıl böyle konuşursun? Senin karşında..." Sedat'ın sesini kesen şey Cansu'nun elinde tuttuğu telsizden gelen anons sesi oldu vetelsizin diğer ucundaki polis memuru hepimizin kanını donduracak o cümleyi kurdu.
"Kayıp polis memurunun kayalıklarda cansız bedenine ulaşıldı."
Duyduğum şeyi algılamam belki de dakikalar sürdü. Herkes tıpkı benim gibi telsize donmuş bir şekilde bakarken telsizin diğer ucundaki polis konuşmaya devam etti.
Aynı şey bir kez daha kulaklarıma gekirken bunun kötü bir kabus olmasını ya da az önceki gibi bir yanlışlık olmasını diledim.
"Kızım." Duyduğum çaresiz sesle başımı çevirip Sedat Amire baktım. Yüzü bembeyaz olmuştu. Tutunacak bir yer arar gibi bir hâli vardı ve bu arayış Savaş'ın kolunu tutmasıyla son bulmuştu.
"Doğru olamaz." Dedi aynı ses tonuyla ama telsizden aynı ses gelmeye devam etti.
"Amirim bir yanlışlık vardır." Dedi Cansu hepimizin aksine soğuk kanlı bir tavırla ve devam etti.
"Buraya kadar da Mira için geldik ama ona benzeyen birisi çıktı. Eminim yine bir yanlışlık vardır. N'olur önce gidip bakalım lütfen hemen böyle..." O konuşmaya devam etti ama dinlemedim. Yanında durduğum arabanın kapısını açtım, bindim. Telaşla arabayı çalıştırdım. Diğerlerinin binmemiş olmalarını umursamazken arabanın kapısının açıldığını duydum, başımı çevirdim ve yanımda oturan Sedat Amiri gördüm.
"Ne bakıyorsun yüzüme? Sürsene şu arabayı!" Sakin kalmaya çalıştım, şimdi hiç sırası değildi. Önüme dönüp gaza bastım, telsizden tam yeri öğrendim.
"Eğer kızıma bir şey olduysa, birisi ona zarar verdiyse bu dünyayı başına yıkarım!" Söylediği şeyle yanımdakine baktım. Ona karşı olan öfkem giderek arttı.
"Eğer buldukları o ceset..." Deyip sustu, devam edemedi. Benim bile boğazım düğüm düğüm oldu, direksiyonu var gücümle sıktım.
"Mira'ya aitse ona bunu yapanı kendi ellerimle öldürürüm! Kim olduğuna, kim olduğuma bakmam! Cezasını çekmesini beklemem onu kendi ellerimle öldürürüm!" Yanımda atıp tutmaya devam ederken cevap vermemek, belki de kızının başına her şey suçlularla iş birliği yaptığın için geldi dememek için kendimi zor tuttum ve biraz daha gaza bastım.
