Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.🦋
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
38. BÖLÜM "NEWYORK"
Serkan'ın kararlı gözleri üzerimizde gezindi. Kendinden o kadar emin duruyordu ki söylediği şeye itiraz etmeye tenezzül dahi etmedim. Etsem bile umurunda olmayacağı çok belliydi.
"Bence biz gide..." Ateş devam edemedi, çünkü Serkan araya girdi.
"O cümleyi tamamlamanı önermiyorum. Ne aceleniz var? Kalın işte birkaç gün daha. Gezin, tozun, eğlenin, gidersiniz." Dedi Serkan, gözlerini bana çevirdi.
"Bak benim kuzenime hiç gideceğim diyor mu?" Deyip yeniden Ateş'e döndü.
"Daha senin gelelin en fazla 2 saat oldu, Mira'nın bir gün bile olmadı. O kadar yol geliyorsunuz hemen geri dönecek misiniz? Bence tamamen saçmalık." Göz ucuyla Ateş'e baktım, onu öperken Serkan aniden salona döndüğü için ayrılmış, telaşla geri çekilmiştim ama Serkan göreceğini görmüştü bir kere. Barıştığımızı öğrendiğinde de burada biraz daha kalmamızı istemişti ve şimdi de bizi ikna etmeye çalışıyordu. Aslında kalmak iyi olabilirdi. Hem biraz değişiklik herkese iyi gelebilir.
"Bence de kalmalısınız, hem ikiniz de izinli değil misiniz? Yeniden işe başlamanıza 1 haftadan fazla zaman var. Ne güzel tatil yapmış olursunuz işte." Dedi Gamze, onunla fazla muhabbete girmemeye çalışıyordum. Bilmiyorum, hâlâ rahatsız oluyor, kendimi kötü hissediyorum ama iyi bir kız olduğunu da düşünmeye başlamıştım. Ateş'e karşı da bir ilgisi yok gibiydi. Olsaydı o kadar yolu bizi barıştırmak için gelir miydi? Ya da bakışlarıyla falan illa belli ederdi bir şeyleri. Az önce yaptığı konuşma da bile en ufak bir ima yoktu, içten ve samimi bir şekilde konuşmuştu. Hâlâ beni rahatsız eden bir şeyler olsa da samimi olduğunu düşünüyorum.
"Benim tatil davetim yalnızca ikisi için değildi. Sen de burada kalabilirsin. Güzel bir tatil herkesin hakkıdır." Dedi Serkan Gamze'ye bakarak.
"Teşekkür ederim ama benim hemen geri dönmem lazım. Zaten dönüş biletimi bile aldım, sabah saat 7'de kalkacak uçağım. Eva'yı, kızımı ilk kez bu kadar yalnız bıraktım, çok huysuzlanmış. Benim bir an önce onun yanına yeniden dönmem lazım." Dedi, gidiyor oluşu içten içe beni mutlu etti. Böyle hisettiğim için kendime kızdım ama ne yapayım? Kıskanmadan edemiyorum.
"Senin geçerli bir sebebin varmış, bu yüzden ısrar edemeyeceğim ama..." Dedi Serkan, devam etti. "...siz hiçbir yere gidemezsiniz." Deyince geriye yaslandım.
