Her gece tam 00.00'da gelen bir ihbar ve ardında bırakılan bir ceset... Sol bileklerinde gizemli harflerle işaretlenmiş kurbanlar ve peşinde iz bırakmayan bir katil... Dört kişilik bir polis ekibi, bu acımasız cinayetlerin arkasındaki sırrı çözmek i...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30. BÖLÜM "KAZANAN VE KAYBEDEN"
Kıyamet kopacak, bu gece kıyamet kopacak.
Ateş'in bunu söylemesinin üzerinden sadece birkaç dakika geçmişti. Katil şu an hâlâ müdürün evinin önünde duruyor kapıyı açmaya çalışıyordu. Ateş ben uyurken Çağrı müdürü her riske karşı evden çıkardıklarını anlatınca kötü birisi de olsa adama bir şey olacak endişesinden kurtulabilmiştim. Evin kapısı eski, büyük bir kapı olduğundan sanırım bu sefer açmakta bayağı zorlanıyordu. Çünkü kapı eski görünümünün aksine çok sağlam gibiydi, açması biraz zordu. Fakat açsa iyi olur çünkü bizim yaptığımız plana göre eve girdiği zaman harekete geçeceğiz ve şu an o adamı izleyen herkes sabırla kapıyı açmasını ve harekete geçmeyi bekliyordu.
Arabanın içinde olduğumuz hâlde fısıldayarak "Ya kapıyı açamazsa?" dedim, Ateş'e döndüm. Gözlerini katilden ayırmadan konuştu.
"Açacak, açamazsa bile eve girmek için bir şeyler yapacak. Hadi diyelim yapmadı, en fazla dönüp arkasını gidecek ama hiç merak etme bu mahalleden çıkmasına izin vermeyeceğiz. Her köşede bir adam var, saklanabileceği her yerde bizden birisi var. Artık avucumuzun içinde." Ateş uzun ve ikna edici bir konuşma yaptı. Gözlerimi ondan çekip katile doğru baktım. Hâlâ kapıyla uğraşıyor ve sürekli etrafına bakıyordu. Arabanın camları filmli olduğu için bizim içinde olduğumuzu görmesi mümkün değil diye içimden geçirirken bir anda göz göze geldik.
Karanlıktan dolayı yüzünü net göremiyordum ama bakışları bendeydi ya da ben öyle hissediyorum. Filmli camlardan beni görmesi mümkün değildi. Şu an bana doğru bakıyor olsa da beni görmüyordu. Sanırım araba dikkatini çekmişti. Çünkü hâlâ bakmaya devam ediyordu.
"Anladı." Dedim kendi kendime ve Ateş'e döndüm. "Ateş anladı, kaçacak. Hemen haber ver herkese. Yoksa..." Elini kaldırdı, beni susturdu, gözleri bana değmiyordu bile. Bir saniye bile olsun çekmiyordu gözlerini katilden.
"Sakin ol Mira, acele etme." Sesi sinir bozucu derecede sakin çıktı. Bakışlarımı eve çevirdim, adam hâlâ önünde duruyordu. Gözlerini bizden daha doğrusu arabadan çekmişti.
"Bu kadar sakin olman beni korkutuyor." Dedim, Ateş göz ucuyla bana bakıp yeniden eve çevirdi gözlerini.
"Sen de fazla gerginsin, biraz sakin ol. Gerginlik hata yapmana neden olur, şu an soğuk kanlı olman gerekiyor." Sakince ve tane tane konuştu. Onun dediğini yapıp sakinleşmeye çalıştım. Ta ki kapıyla küçük bir savaşa giren ve bir türlü kapıyı açmayı başaramayan katilin aniden bizim olduğumuz tarafın tam aksi yönüne doğru son hız koştuğunu görene kadar.
