Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25. BÖLÜM "PLAN"
Annemin gözleri şüpheyle Ateş'le aramızda gidip gelirken elimden geldiği kadar rahat görünmeye çalışmaya devam ettim. Gözlerim bir anlığına teyzemi bulduğunda onun çoktan söylediğimiz yalana inandığını ve tıpkı bizim gibi annemin cevap vermesini beklediğini fark edip bakışlarımı yeniden anneme çevirdim.
"Şimdi siz arkadaşlarınızla tatile gideceksiniz ve Mira için benden izin istiyorsunuz öyle mi?" Heyecanla başımı salladım ve onu onayladım. Aslında böyle bir şey yoktu. Artık birçok gerçeğini bildiğim şu işi bitirmek için annemden uzak kalmam gerekiyordu ve Ateş'le düşünüp taşınıp böyle bir yalan söylemeye karar vermiştik. Sonra da gelip bu tatil yalanını anneme uydurmuş ve şu an bize inanıp izin vermesini bekliyorduk.
"Evet Özlem teyzeciğim." Dedi Ateş, annemin yanında süt dökmüş kediye dönüyordu ve bu fazlasıyla hoşuma gidiyor.
"Bugün Mira sizi arayıp arkadaşlarımızla birlikte olduğumuzu söylemiş zaten. İşte onlar anlaşmış bu akşam hep beraber tatile gidiyorlarmış. Bizi de davet ettiler, beraber olalım dediler. Başta Mira istemedi ama ben yine de size sormak istedim." Ateş yalanlarını art arda sıraladı. Bunun için ona kızmadım çünkü bu yalanları söylemesini isteyen bizzat ben olmuştum.
"Mira hasta olduğu için uzun bir süre izinli, biliyorsunuz. Ben de yıllık iznimi kullanıyordum. Yani ikimiz de müsaitiz, bu tatil Mira'ya da iyi gelecektir. Bir süre her şeyden uzak kalması iyi olacak. Tabii siz de izin verirseniz. Ama yok benim aklım kızımda kalır diyorsanız da gitmez, kalırız burada." Ateş annemi ikna etmek için konuşmaya devam ederken annemin gözleri beni buldu.
"Senin hastaneye kontrole gitmen lazım. Eğer tatile gidersen..." Sözünü kestim.
"Biz o işi bugün hallettik Ateş'le." Dediğimde annem şaşırdı, inanması için bugün doktordan aldığım raporları ve reçeteyi kanıt için ona uzattım. "Hatta bak doktor bunları verdi. Başımın çok ağrıdığından falan bahsedince ilaç yazdı. Çoktan aldık ve kullandım bile." Annem göz ucuyla sehpaya bıraktığım kağıtlara baktı, güvensizlik hissi yaratmak istememiş olacak ki alıp kontrol etmedi. Almak istese bile çok rahattım çünkü bu konuda yalan söylememiştik.
"Nereye gideceksiniz?" Diye sordu, konuşmak için dudaklarımı araladım ama Ateş benden önce davrandı.
"Marmaris'e." Annem bir süre daha düşündükten sonra yine sordu.
