Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19. BÖLÜM "BİR ŞANS VER"
Ateş biraz daha yaklaştı, ağlamamak için kendimi tuttum. O istemeyerek oynadığım oyundan habersiz kendisine izin verdiğimi düşünerek aramızdaki mesafeyi iyice kapattı. Sanki ona engel olmamı bekliyormuş gibi çok ağır hareket ediyordu.
Zihnimin içindeki ses yanlış yaptığımı haykırırken gözlerimi kapattım. Eş zamanlı olarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Ve bu sayede kendimi hata olduğunu bildiğim büyük bir oyunun içine atmış oldum.
Ateş'in belimdeki eli sıklaştı, beni biraz daha kendine çekti. Gözlerim doldu, göz yaşlarım akmak için beni zorladı. Boğazım düğüm düğümdü. O tüm bunlardan habersiz beni öpmeye devam ederken ağlamamak için kendimi zor tuttum
Belimdeki elini çekti. İki eli birden yüzümü buldu, avuçlarının arasına aldı. Dudaklarımdan bir anlığına ayrıldı. Kapalı olan gözlerimi araladığımda kehribar rengi gözleriyle karşılaştım. Geri adım atacak diye beklerken itmemiş, kızmamış olmam onu cesaretlendirmiş olacak ki yeniden dudaklarımızı birbirine kenetledi.
Bir eli yüzümden saçlarımın ucunu buldu, gözlerim yeniden kapandı. Bir insan bu durumdayken bu kadar duygusuz olabilir mi? Ben olmuştum işte. Hiçbir şey hissetmiyorum. Tuhaf olan nefreti dahi hissetmiyor oluşumdu.
"Her şeyi düzelteceğim." Dudaklarımdan ayrılıp fısıldadı, gözlerimi açmadım, açmak istemedim.
"Ne sana ne de bundan sonra bir başkasına zarar gelmeyecek, buna izin vermeyeceğim." Ellerimi yumruk yaptım, devam etti.
"Senden sadece bana güvenmeni istiyorum Mira. Bana bir şans ver." Daha fazla dayanamadım gözlerimi araladım.
"Tek bir şans." Dediğinde sesi boğuklaşmıştı. Gözlerimin içine baktı. Zaten sadece bir nefeslik mesafe uzağımdaydı.
"Her şey için tek bir şans istiyorum. Söz veriyorum her şey daha güzel olacak." Hiçbir şey demedim. O benden cevap beklerken susmak daha doğru geldi, sustum.
"Kaçma benden, arkanı dönme. Kızma bana, korkma da. Senden sadece bana güvenmeni istiyorum." Yine sessiz kaldım.
"Tüm bunları yapacaksan bile nefret etme benden. Çünkü ben..." Deyip sustu, gözlerinin içine bakıp devam etmesini bekledim. Tam o anda hareket eden adam elmasını fark ettim, yutkunmuştu.
