HER ESCAPE (SB19 Fan Fiction #2) [COMPLETED]

KABANATA 77

Ken

I hate seeing her in pain. I hate seeing her crying. Pero ano bang p'wede kong gawin? It hurts me seeing her crying as she talks to Pau. Ngayon ko lang nalaman lahat ng pinagdadaanan niya na pakiramdam ko nadagdagan ko pa.

Hindi ko naman siya gustong i-ghost. Hindi ko siya ginustong paasahin. I never intended hurting her. But how can I resist a dying childhood friend and ex? Naiinis ako sa sitwasyon ko, pero wala akong magawa.

Gusto kong habulin siya nang makita ko siyang tumakbo palabas ng bahay. Pero parang kandilang nauaupos ang tuhokd ko. Nawalan ako ng lakas. Nawalan ako ng lakas ng loob.

"Ano, madududwag ka pa rin?" tanong ni Josh habang nakangisi.

Ngayon na lang ulit kami nag-usap simula no'ng encounter namin dati. Nag-uusap kami 'pag may ibang tao, pero 'yong usap bilang kaibigan, ngayon lang ulit.

"Habulin mo na. Sige ka, aagawin ko sa 'yo 'yon," sabi ulit niya bago ko tinulak.

Napailing na lang ako. Siguro nga, dapat lang na ilaban ko siya. Dapat lang na sundan ko siya at subukang piliin siya.

Damn it! Hindi pa ko nakakailang hakbang nang tumawag si Angela.

Damn it! Bakit kinabahan ako?

Agad kong sinagot ang tawag niya. Agad kong narinig ang hagulgol niya. "K-Ken?"

"Hey! Anong nangyari?"

"Si Eris, na-flat line na naman siya. Bumalik ka rito, please. Nire-revive na siya ng mga doctor."

Hind na ko nakasagot. Pinatay ko agad 'yong tawag at nagmamadaling sumakay sa kotse ko. I need to be there. Eris need me.

Siya 'yong dahilan kung bakit hindi ko tinuloy 'yong pagtatapat ko kay Jade. Siya 'yong dahilan kung bakit nagpaubaya ako kay Josh. Siya 'yong dahilan kung bakit hindi ako lumaban. She has a lung cancer and she needs me. Wala na siyang p'wedeng malapitan bukod sa akin.

Nalaman ko 'yong sakit niya nang mamatay si lola. I accidentally knew it nang sabay kaming umuwi at mahimatay siya. Malala na ang kundisyon niya. Nagpaalam siya kay Denise na magli-leave, pero hindi nkya sinabi ang dahilan. Maging si Angela na girlfriend niya, hindi 'yon alam.

Angela hated me, dahil akala niya inagaw ko sa kaniya si Eris. She even cursed me dahil nasaktan ko maging ang kaibigan niya. But, everything has changed nang lumala ang kundisyon ni Eris. I knew, she needs Angela, kaya sinabi ko sa kaniya lahat.

Starting that moment, magkatuwang kami sa pag-aalaga kay Eris. Nakakainggit nga. They can freely show their love for each other, habang ako, walang choice.

I wish she'll be better soon. Gusto ko nang bumalik sa normal na buhay.

Naiinip na ko sa byahe. Hindi ko alam kung bakit traffic sa part na 'to.

"Damn it. Kung kailan naman nagmamadali."

Hindi ko alam kung gaano ko katagal do'n. Pero I thank God nang umusad na rin ang mga sasakyan. Doon ko nakita kung bakit nagkarron ng traffic.

"Ow!"

Nadaaanan ko ang isang taxing halos nasuot na sa ilalim ng isang malaking truck. May dalawang ambulansya rin at rescuers dahil parang may tao sa loob ng taxi. Nagkalat din ang dugo sa taxi at sa kalsada.

"Kawawa 'yong driver. Pati 'yong babae. Patay na yata, hindi gumagalaw," arinig kong sabi ng isang rescuer.

Hindi ko alam bakit dumoble 'yong kaba ko kanina. 

Damn it, Ken. Kung anong iniisip mo.

Nagmadali na ko nang magkarron ng space at halos paliparin ko na ang kotse ko papuntang ospital.

Pagdating ko, bumaba agad ako at patakbong pumunta sa kuwarto ni Eris. Nadatnan ko si Angela na nakatulala at umiiyak.

Nilapitan ko siya. Magtatanong pa sana ko, pero bigla niya 'kong niyakap. "Nahuli ka na. Wala na siya. Iniwan na niya tayo, iniwan na niya 'ko."

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko. Unti-unting tumulo 'yong luha ko. Hinanda ko naman na 'yong sarili ko, pero masakit pa rin pa lang mawalang ng kababata, ng kaibigan.

Parang batang hindi ko matingnan ang katawan niyang nakahiga sa kama. She looks like sleeping, but she'll sleep forever. No more pain. No more theraphy. Just peace in heaven.

"Sabi niya sa akin kahapon, pupunta kaming Korea. Babalik kami ro'n. Doon na kami titira. Pero paano pa kami pupunta ro'n kung wala na siya?" humahagulgol na sabi ni Angela. Niyakap ko siya para mabawasan 'yong bigat ng nararamdaman niya.

Ilang minuto kaming gano'n lang habang umiiyak pareho. Ilang ulit kong narinig na tumunog ang phone ko pero wala akong ganang sagutin ang kahit anong tawag.

"Sabi niya sa akin last week, sana raw hindi siya 'yong pinili mo," basag niya sa katahimikan. Humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at tinitigan ako.

"Nagi-guilty siya tuwing nakikita ka niyang nahihirapan. She felt guilty seeing you taking good care of her, pero hindi mo magawang piliin at alagaan 'yong taong mahal mo."

I breathe in and out. "I was about to choose her kanina. Pero parang hindi pa yata talaga time, dahil nong hahabulin ko siya, tumawag ka."

Pilit siyang ngumiti. "Naisip ko, sana inilaban ko siya. Sana hindi ako pumayag na maghiwalay kami. Sana mas marami pa kaming time na magkasama."

"Should I learn from your experience?" biro ko para pagaanin ang nararamdaman namin.

"You should. Bago pa mahuli ang lahat."

I was about to answer when her phone rang. Tiningan niya kung sino 'yon and I saw "Amaris" on the screen. Agad niyang sinagot iyon.

"Hello, Bakla. . . Oo, kasama ko si Ken, bakit?"

Lumingon siya sa akin. "Tumatawag daw sina Jah sa 'yo."

I got my phone and checked it. Ang daming missed calls galing sa kanilang apat.

What the hell is wrong?

"What? Si Jade? Teka, paanong? Sige, tawagan kita mamaya."

Kinabahan ako nang banggitin ni Angela ang pangalan ni Jade. Lalo akong kinabahan dahil para siyang natataranta.

"Anong nagyari?" kabado kong tanong.

"Na-send na raw sa 'yo ni Jah 'yong address ng ospital. Hindi mo raw sinasagot 'yong tawag niya," natataranta niyang sabi.

"Wait, I don't get it. Sinong nasa ospital?" kabado kong tanong.

Bago pa makasagot si Angela nag-ring ang phone ko. It was Stell.

"Dre, anong nangyari?" bungad ko.

"Ken, sumunod ka sa ospital. Papunta na kami ro'n."

"Teka, sinong nasa ospital?"

"Naaksidente si Jade. Naaksidente siya sa crossing malpit sa subdivision. Nabangga ng truck 'yong taxing sinasakyan niya."

"Puta, Stell. Prank ba 'to?"

"Ken, wala akong time mag-prank. Basta pumunta ka. Papunta na kami. Mag-ingat ka."

Hindi na ako nakapagtanong pa kasi pinatay na ni Stell ang tawag. Para 'kong batang hindi alam ang gagawin. Gusto kong sumunod sa ospital pero hindi ko maiwanan si Eris.

Tang*na naman. Bakit ba sa 'kin nangayayari 'to.

Kinusot ko 'yong mata kong namamaga na kakaiyak. Napahinto ako nang hawakan ni Angela ang braso ko. "Pumunta ka na. Ako nang bahala kay Eris. Alam kong maiintindihan niya."

"Pero. . ."

"Maybe it's about time to choose her. Palaging iba 'yong pinipili mo. Piliin mo naman ang sarili mo."

On her cue, I immidiately went outside and rode my car.

Damn it! Kasalanan ko 'to. Kung pinigilan ko sana siya hindi manyayari 'to.