-- Hoofdstuk 43 --

23 21 4
                                    

----- Hoofdstuk 43 -----
Ik was bloednerveus. Ik had het koud en te warm tegelijk, het was alsof ik elk moment kon overgeven, zo nerveus was ik. Ik was aan het tellen, de eerste kamer naast die van hun kantoor, de tweede, de derde. Ah, hier moest het zijn, ik checkte het nog eens, zoals Matt verteld had, zou er op de deur 'audition room', staan. Het klopte. Ik opende zachtjes de deur. 'That's her! You are just as beautiful as in the picture!', riep een oudere vrouw. Ik had geen idee waarover ze het had. Had ze het over mij? Ja, natuurlijk over wie anders? Ik zag toch niemand anders die hier een auditie kwam doen voor een rol waarvan ze niet eens wist wie ze zou gaan spelen. Ze had het over mij, dat kon niet anders. 'Welcome Sophia. We are honored to welcome you here.', ging ze verder en ze stak haar hand naar me uit. Ik nam haar hand vast en schudde er aarzelend mee. 'That there's Margot, she loves to meet new people.', sprak een man van in de veertig. Hij kwam achter de oudere vrouw vandaan die blijkbaar Margot heette. Ik knikte. 'Pleasant, my name is Rob Thulckens. I am a member of the jury. We, Margot, Dirck who took a break and I'm going to judge you on your acting skills. Are you nervous?', vroeg hij. Ik knikte. Het was heel eventjes moeilijk voor me. De structuur van zijn zin klopte volgens mij niet helemaal, ik had alles eerst in mijn hoofd moeten vertalen voordat ik antwoord op hem kon geven. Ik voelde me nogal dom overkomen. Maar hij wist eenmaal niets van mijn verleden, hij had geen idee dat ik geen Amerikaan ben maar dat ik gewoon Nederlands ben en dat dit dus allemaal best moeilijk voor me is. Ik besloot beter mijn best te doen. Voor de zoveelste keer die dag dacht ik aan hoe mijn leven zou kunnen veranderen met deze kans. Ik haalde diep adem. 'I'm pretty nervous, yes, but I'm ready.', verzekerde ik. Rob knikte. Margot zag me er vriendelijk uit, Rob leek me wat minder aardig, maar niet dat ik per sé bang voor hem zou moeten zijn, hij leek me nog wel oké. Dirck kwam de kamer binnen, hij was stevig gebouwd hij was wat breder dan andere mensen en hij was wat kleiner, ongeveer zo groot als mij, wat best klein is voor een volwassen man. Hij leek me best vriendelijk. Hij keek naar mij. 'Our guest has already arrived I see! Welcome Sophia, we can't wait to see your acting talent!', zei hij. Ik was bloednerveus.

---
442 woorden! 😌

Bad decision ||  m.b.b & n.sWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu