- Hoofdstuk 137 -

3 1 0
                                    

----------- Hoofdstuk 137 -----------
Debbie, Finn, papa en mama (niet mijn biologische mama maar Claire) , Taylor, meneer en mevrouw Schnapp en Chloe kwamen langs en Debbies adoptieouders. Ze zeiden allemaal dat ze ongelofelijk trots op ons zijn dat we het zo volwassen hebben aangepakt. Ik was ook trots op ons, op ons alle drie. Ik was trots op Noah omdat hij zo een goede vader gaat zijn, ik ben trots op mezelf omdat ik sterk door de bevalling ben gegaan en alles gegeven heb, en ik ben trots op Rose omdat ze de crash overleeft heeft. Alles komt goed. Alles.

Rond twee uur in de namiddag, was iedereen weg en konden wij ook naar huis, een uurtje voor vertrek hadden de dokters Rose nog een extra keer gecontroleerd voor het geval dat er iets mis is in het systeem, maar Rose is helemaal gezond. We hadden alles ingepakt en we hadden nog een flesje voor onderweg. Papa en mama hadden als cadeau een Maxi-Cosi meegegeven voor in de auto.

Niet veel later waren Noah en ik thuis aangekomen. Ik legde Rose in haar bedje en Noah en ik gingen ook slapen aangezien we al wakker zijn sinds 3 uur 's nachts. Ik was doodmoe al van voor tijdens en na de bevalling, ik ben zo blij dat ik terug in mijn bed kan gaan liggen. Noah zo te zien ook. Hij sliep als een blok. Ik was moe maar ik was de hele tijd aan Rose aan het denken. Het voelde niet goed om te weten dat ze helemaal alleen in een andere kamer lag. Ze is een pasgeboren baby van amper 5 uur oud, ze heeft bescherming nodig. Dus ik stond op en haalde haar uit haar kamer zodat ze in mijn armen kon gaan liggen. Natuurlijk was ik mega voorzichtig. Rose was oke en veilig in mijn armen, dat stelde mij met rust en zo kon ik wél slapen.

Bad decision ||  m.b.b & n.sWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu