Venüs Kızı

küpe

"Bu Allah'ım bu imkansız" dedim parmak uçlarımla kanatlarina dokunarak. Gülümsedi
"Burda olman bile imkansızken sen buna mi imkansız diosun" dedi ve elleriyle gozlerimi kapattı garip bir şeyler Mırıldandiktan sonra ellerini cekti gozlerimden kanatları gitmisti.
"Hayal görmedim dimi" dedi hemen arkasına gecerek tek bir iz bulunmayam sırtına dokundum.
"Eve dönelim meteor yağmuru başlayacak" dedi ve elimi tuttu. Bu kez bilegimi kavramamisti. Eli sıcakti once ondan korkmuştum tamam belki hala biraz korkuyorum ama hayranlık daha fazla.
"Yemek hazır" dedi ben etrafa bakiniyordum. Garip bir yerdi burası dünyaya benziyordu ama daha mistikti kirletilmemis savaşılmamis ve darp edilmemiş bir gezegen vardı karşımda. Doga tum renklerini cesurca sergiliyordu. Mis kokular etrafi festivale çeviriyordu. İnsan Oğlu bu gezegene gelmemeliydi cunku dunyaya olanlar burayada olurdu. "Heyyy" dedi ona döndüğümde aç Karnım birden doydu. Ona bakmak benim akıl sağlığım icin iyi degildi. Yine üzerinde onu ilk gördüğümdeki kotu vardı uzerinde yine hic bir sey yoktu. Ağzımin suyu akmamasi icin çok ugrastim. "Öyle bakma" dedi. Neden hayatimi ele geçiren iki adamda bakışlarımdan bu kadar rahatsız oluyordu ki bir türlü anlamıyordun. O gördüğüm tum o erkekleri kıskandiracak bir vucud ve gumlesemeyle karsima oturdu.elleriyle tavuğu parçalayip bana uzattı. Yaninda hic kimsenin yaninda olmadığım kadar rahattim. Karnim doyduğunda ellerimi silecek bir şeyler aradim ama onun bilegimi kavrayan eliyle irkildim. Tek tek tum parmaklarimi ağzına alip yalandiginda kndimden geçip gozlerimi kapattim. Kasiklarimdaki bu ince sızının nedeni neydi böyle. Parmak uçlarımdaki dilinin dokunuşu beni geriyordu. Bir kac defa elimi çekmeye çalıştım ama izin vermedi.
"İşte simdi temizlendi" dedi bnde gozlerimi actim. Masada yalnız başımaydim. "İçeri gir" dedi emir verici sert bir sesle. Onu dinledim hava garip bir şekilde kararmaya başladı. "Neler Oluyor" dedim
"Yağmur yağacak" dedi ve pencereleri kapatti. Ne kadar sessiz oturduk bilmiyorum ama onu tanımak için aklimdaki yığınla soruyu sormak istiyordum ama onun sessizligiyle vazgeçiyordum. Dalmış olmalıyım çatıya gelen siddetli gürültü beni korkutmustu çığlık atip ona koştum çünkü cati nerdeyse delinecekti. "Korkma birazdan geçecek" dedi. Kendime engel olmaliydim ama nasil.
"Neden burda olduğumu merak etmiyormusun" dedim sanki başında az bela varmış gibi yine onu kizdirip başımı derde sokmaya çalışıyordun galiba." Neden burda olduğunu biliyorum" dedi ve gelip karşıma oturdu. Ve boynundaki turkuaz taşı gösterdi. "Hocan bunu istiyor onun için seni gönderdi ama alamayacak" dedi ne kadar da kndinden eminimdi oysa ben onu ondan almak zorundaydim annem icin. Sirf annem için mi ona bu kadar yakindin suan cevap veremedim kndime bile. "O aptal hocanın bilmediği o kadar çok şey var ki bu taşı alsa bile ikinci taş olmadan bu hic bir işine yaramayacak"
"Peki diğer taş nerde"
" dünyada ama kimde bilinmiyor abimdeydi o ölünce onu dünyaya götürdüm ve her insana yaraşır bir şekilde toprağa verdim" dedi abisi olduğunu bilmiyordum yuzundeki aci ona sarılma isteğine yol açtı bnde. "Neden bunları bana anlatıyorsun hocama anlatacagimdan korkmuyormusun"
"Sence ondan korksaydim sana herseyi anlatır mıydim? Kaldi ki sen hala nefes alıyorusun" dedi bu tehditkar hali buz gibi tetlememe neden oluyordu.
" taşı yani ikinci taş bir cocuktaga geçti ama karal çocuğun öldüğünü söyluyor yani taş nerde bilinmiyor bir kaç defa annesini ziyarete gittim ama kadin akil hastanesinde pek bur şey hatırlamıyor" olamaz
" kadından ne istiyorsun" nefesim kesimisti
"Karal taşın kadında olduğunu söylüyor " dedigi anda ellerim istemsizce kulaklarima gitti. Bunu asla bilmemeliydi asla.
" neyin var" dedi sakin olmalı ve kesinlikle hic bir sey belli etmemeliydim. Babamin birden cikip gelip istediği hocamin istediği Batı'nın istediği burağın ölmeden önce bana verdiği her an yanında taşı ve asla kimseye verme asla diye tembih ettiği taş suanda kulağımda küpe olarak duruyordu ve bunu benden başka hic kimse ogrenemeyecek....