Venüs Kızı

...BATI...

Günler ,aylar geçiyor her an her dakika peşindeyim. Mutlu hemde çok mutlu. Bu mutluluğu benim acım oldu. Beni hiç mi onemsemedi hic mi hatırlamıyor hiç mi aklına gelmiyorum diye kndi kendimi yiyorum.

Uc yıl önce O gun sabah kalktığımda onu kollarimda bulacağımi düşünürken gozlerim onu göreceğim için heyecanlanirken o yoktu kollarim bomboştu. Oysa gece uykuya dalmadan once onun o güzel yüzünü seyretmek evrenin tum hazinelerine değerdi. Ama gozlerimi açtığımda tenhalik kollarimda da büyük bir boşluk vardı. Yatagin ondan tarafı hala sıcakti kokusu havada asılı kalmış beni daha çok dedirtiyordu. Kalkıp onu bulmali ve yatağa geri almalıydim hemde bir daha çıkarmamak üzere. Kalktığımda üzerimde bir boşluk vardı başımı eğip göğsümde olması gereken taş yoktu. İşte o an içimde ki kızgınlık kat ve kat artti. Bana ihanet etmişti. Daha doğrusu ihanet ettiğini sanmıştı. Bunun hesabini verecekti. Hemen toparlanip göle gittim ama sadece yaralı bilegine bağladığı mavi eşarpi buldum. Kan yoktu sadece onun akasya kokusu vardı. Karal in yanına vardığımda dışarda otlarla uğraşıyordu.
"Gitti" dedim beni nasıl azarlayacagini bile bile.
"Neden şaşırmadim acaba"
"Gidiyorum onu bulucam"
"Hatanın üzerine hata yapacaksın yani " dedi kafasını kaldirip bana bakti.
"Taş nerde" dedi umursamaz ama endişeli görünüyordu.
"Burda" deyip cebindeki taşı çıkardım.
" madem taş elinde neden onun peşinden gidiyorsun"
"Bana ihanet etti cezasız kalmayacak" dedim gözleri bnde bir şeyler arar gibiydi.
" sebep sadece bu mu" dedi demek ki yüzümden anlamışti gerçeği. Onun gidişiyle içimde olan boşluğu doldurmaliydim. Aylarca kndinle mücadele ettim dünyaya inmemek için. Ama boşluk hala ayni yerde pusuda bekliyordu. Sonunda dayanamayip kndimi dunyada buldum. Eski dostları gormenin zamani gelmişti. Tek tek hepsiyle bağlantıya gectim ve onlar sayesinde elanim yeni hayatinin temelini hazırladım. Garip bi kadındı inanılmaz bi güce sahipti sabahları okul dörtten on ikiye kadar bi cafede garsonluk yapıyor is yurt okul arasından mekik dokuyordu. Kimseyle konuşmuyor kimseye gülmuyordu. Hayati normal bir insandan farksizdi ama o benim gibi birine olabilecek en kötü seyi yapmıştı. Kndini benden almışti.
Haftalarca peşinde bir hayalet gibi dolaştım. Bazen beni gördüğünü sanip önüne arkasına bakıp sonunda hayel gördüğünü sandi.
Sonunda eski bir düşmanı bulup hesap sorma zamanım gelmişti. Ellerimi gırtlagini sıklığında nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordum. Ama günlerce arasamda bunu bulamadim ve beni ilgilendiren meseleme geri döndüm. Hoca nasılsa bir gun karşıma çıkacaktı. Hiç bir zaman para konusunda sıkıntı cekmedim paranin bir pul kadar bile değeri yoktu gözümde ama şimdi ihtiyacım vardi. Ela'yi aldığımda yaşayacağımiz bir eve ihtiyacım vardi. O evi yaptım bnden önce o girdi evimize her bir civisini onu düşünerek cakmistim. Yıllar boyu heo bir adım gerisinde yaşadım. O adama deli olsamda onu koruması göz kulak olmasina müdahale etmedim. Elaya ettiği evlilik Teklifleri ve onun her seferinde red edişi beni bi şekilde umutlandiriyordu. Gun gün ilmek ilmek hayatını kuruşuna şahitlik ettim. Bazen ağladığında göz yaşını silmemek ölmekle eşdeğerdi benim icin guldugunde ki bu cik nadir oluyordu onun yaninda mutluluğunu paylaşmadim zorluklarla mücadele ederken omuzundaki yükünü hafifletemedim hasta olduğunda ateşini ölçmek icin dudagimi alnina bastıramadim çünkü doğru zamani beklemek zorundaydim. Hastanedeki ilk iş gunune kot pantolonla gidişine günler geçtikçe nasıl bakımlı bir kadın olduğuna şaşırarak geçirdim. Çabasına mücadelesine hayran kaldim babasini almak için memleketine giderken otobüste hemen arkasında oturup saçlarıni koklayabildim annesinin tedavisi icin günlerce kütüphaneden çıkmadan araştırma yapmasını izledim. Ne kadar da inatçıydi aklına koydugunu yapıyordu başarıyordu ve ben onun başarısıyla gurur duyuyordum. İşte benim kadinim tamda böyle olmalıydı. Evinizdeki geçirdiği sabahlari arka bahçede ki keyfi tüm dünyaya bedeldi. Tırnaklarıyla geldiği yerde tek eksiği bendim
Her gece uyurken yanı başında olmak onun nefes alışıyla hayat bulmak kehribar gözleriyle dünyayı izlemek inatçı çenesini kaldırıp konuştuğunda onu öpmemek dustan çıktığında akasya kokusunu hissedip onu koklayamamak berbattı.
Ve sonunda kndimi göstermeye karar verdim. Balkonda sigara içerken karşısına dikildim koşup yanıma gelmeye kalkti ama mutluluktan degildi yüzünde gözlerinden korku vardı canim acıdı. Sonra yenilen yemek ve o adamla ettiği dans attığı kahkaha canımı yakıyordu sonunda unutmustu beni o adamla tatile çıkacak kadar unutmuştu beni. O gece benim olani almalıyıdim. Ve aldım da bizi artık ölüm bile ayiramayacakti...