Venüs Kızı

...Doğu...

O gittiginden beri burda yalniz olmak cok zor ama hayatta kalmak ve yaşamak zorundaydim. Doğu gittiginde bana bir kızdan bahsetti. Kitapta yazan kızdan onun gelecegini ve benim kurtuluşum olacagindan bahsetti. O gittiginde kitapta ortaliktan kayboldu. 17 yaşındaydim o gittiginde. Bu zamana kadar zorlada olsa ayakta kalabilmistim ama zaman geçtikçe bekledigim misafir gelmedi. Umudum yerini derin dusuncelere bıraktı Doğuyla geçen onca yil buraya gelişimiz ve bana ogrettikleri. Doğu benim abim kan bagiyla olam tek yakınımdi. O taşı bulduktan sonra benide zorla yanina alarak buraya gelmistik. Dogu on iko ben sekiz yasindaydim. Düşünüyorum da nasıl hayatta kalmıştık iki cocuk bu dag başında. Dogu gibi anilarimda birer birer kaybolmuştu zamanla. Tam yirmi yıldır burdayim ve onu bekliyorum ama gelmiyor. Galiba da gelmeyecek derken bir sabah bir kız geldi. Gozlerim onu gördüğünde kalbim yerinden cikacak gibiydi. Duruydu tipki göl gibi. Sonra kayboldu ve bir daha da görülmedi. Kndime sürekli hayal mi gördüm diye sorup durdum ama hayal degildi kokusu burnumu yakmisti sanki sey gibi akasya gibiydi. Uzun kömür siyahi saclari guneste kizila dönüyordu. Biçimli bir yuzu vardi sanki hersey bir ressamin elinden cikma gibi kusursuzdu. Ama anlayamadigim bir korku panik vardı kizda oysa dogu gelecek olanin kndinden emin korkusuz ve nedense şişman olacagindan bahsetmisti ama bu kizda bunlardan hic biri yoktu. Yapılmıştım bu kiz o kiz olamazdı o zaman buraya nasıl gelmişti. Diğer ihtimali düşünmek dahi istemiyorum eğer onu hırsız hoca ginderdiyse bu kiz aci çekerek ölecekti. Hoca elimden kurulmuştu ama kiz bir piyonsa bunun bedelini once kadinligiyla sonrada caniyla odeyecekti... adim batı ben Venüs taşınin sahibiyim ve bu taş olmadıkça insan oglu Venüs'te hayat oldugundan bile habersiz olacak...