Agape [ OC ] COMPLETED

၄

#Unicode
"ဟေ့ အမောင်! ငါ ဒီမှာ!"

လက္ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲကနေ အသံကျယ်ကျယ်နှင့် လှမ်းခေါ်သော ငြိမ်းကို လွန်း ပြုံးပြလိုက်သည်။ သို့သော် ကြောက်ခမန်းလိလိအပြုံး။ ငြိမ်းဆီ စလျှောက်သွားကတည်းက လက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကို မြှောက်လျက် အနားရောက်သောအခါတွင်တော့ ငြိမ်း၏ နောက်စေ့ကို ဖက်ခနဲ ချပစ်လိုက်သည်။
နှုတ်မှလည်း

" အမောင်လို့ မခေါ်နဲ့။ ငါ့ကို မောင်လို့ခေါ်မယ့်သူက...!"

"ငါချစ်တဲ့သူပဲ ဖြစ်ရမယ်"

ငြိမ်းက စကားဆက်ပေးလျှင် လွန်းက ကျေနပ်ပြုံးကြီးနှင့် မျက်လွှာချလျက်

" မင်းတော်တယ် ဖာ....!"

"ဟိတ်ကောင်! မင်းကို အမောင် မခေါ်စေချင်ရင် ငါ့လည်း ဖာငြိမ်းလို့မခေါ်နဲ့!"

" မင်းကလည်းကွာ။ စိတ်ချည်းပဲ"

အပြစ်ပြောပြီး ငြိမ်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်သည်။ ထိုအခါမှ ဘေးတွင် ထိုင်နေသော ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကို သူတွေ့၏။ ငြိမ်းဘက်ပြန်လှည့်ကာ

" ညက မင်းပြောတဲ့ နှစ်ယောက်လား?"

" ဘာလဲ? အဲဒီ ဖာငြိမ်း ငါတို့အတင်းတွေ မင်းကို ပြောတာလား?"

ဝင်းပြည့်မောင်က စိတ်ဆက်သူပီပီ မခံနိုင်အောင် ထပြောသည်။

" ဟိတ်ကောင်! ငါ့ကို အဲဒီလိုမခေါ်နဲ့!"

" ဖာငြိမ်း! ငါ့babyကို မအော်နဲ့!"

သိပ်မကြာခင် ထသတ်ကြတော့မည့်အရေးကို လွန်း ကြိုမြင်နေ၍

" နေကြပါဦးဟ! ငါ့အကြောင်းလေးလည်း ပြောပါရစေဦး။ မင်းတို့ကလည်း ခင်တာ ၂၄နာရီတောင်မပြည့်သေးဘူး။ ရန်ဖြစ်နေပြီ"

" အဲဒါ ဘယ်သူအရင် စတာလဲ!"

ငြိမ်း အစဖော်ပေးလိုက်လျှင် သုံးယောက်လုံး၏ အကြည့်များ လွန်းဆီ စုပြုံရောက်လာတော့သည်။
နည်းနည်းတော့ ကြက်သီးထသလို သူခံစားရသည်။ ထို့ကြောင့် ချောင်းတစ်ချက်နှစ်ချက်ဟမ့် လည်ချောင်းရှင်းကာ စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းသည်။

" ငါလေ ဒီမှာ တက်မှာ သိလား ဟဲဟဲ။ သူငယ်ချင်းကြီးတို့ ချစ်တယ်ကွာ။"