The Young Bride of Mr Alaric Levine (Completed)

Kabanata 6

Asar

NAGLAKAD ako papuntang lababo ng kusina at agad na naghugas ng kamay. Nang matapos, bumalik ako sa mga kasambahay na ngayon ay patuloy pa rin na nagk-kuwentuhan.

"Hala siya, bakit naman 'yon sinabi ng pamangkin mo, Manang Milly?" Nakita kong nagkibit balikat si Manang at saka ako nilingon. Napansin kong sinundan ng ibang nakapalibot sa kanya iyong tinitingnan niya.

Nagsiyukuan silang lahat habang ako ay hindi pa rin nasasanay sa mga trato nila sa akin. Napalunok ako at awkward na ngumiti.

"Ano ang pinag uusapan ninyo, Manang?" tanong ko para maialis iyong hiya sa reaksyon ko. Ngumiti si Manang at agad na tumagilid para siguro papasukin ako sa bilog na ginawa nila ng mga kasama niya. Huminto ako sa paglalakad.

"Wala, Ma'am. Nagk-kuwento lang ako ng mga trato ng pamangkin ko sa akin." Napatango ako at mas lalo pang napangiti.

"Bakit po? Ano po ba ang trato nila sa inyo?" mahinang napatawa si Manang at agad na napatingin sa mga kasama niya. Mukha siyang nahihiya.

"Kanina pa namin pinipilit si Manang na magkuwento pa, Ma'am. Sinabihan niya pa kaming chismoso!" humalakhak si Jose. Driver siya ni Ric base sa pagpapakilala niya noong naglilibot ako sa mansyon kasama si Missy. Napatawa ako ng mahina.

"So, chismoso rin ako, Manang?" Nilingon ko si Manang at napansin ko ang mabilis niyang pag iling sa tanong ko.

"Hindi po, Ma'am! Hindi po kayo kasali." Mas lalo akong natawa. Hindi pa ganoon katanda si manang kung pagmamasdang mabuti. Ngunit, kung titingnan siya na humihingi ng tawad sa akin, para akong mas matanda pa sa kanya.

"Lia nalang po. Huwag na ma'am. Kayo rin. Lia nalang." Nakita kong agad na ngumiti si Jose at ang anak niyang si Jessica na kasambahay rin sa mansyon na ito.

"Sige, Lia," si Jessica. Napatango ako nang nakangiti.

"Siya nga pala, maglalaba po kami ngayon. Gusto ninyong sumama?" Nang marinig ang maligalig niyang boses, natigilan ako. Hindi ko alam pero...hindi ako sigurado sa suhestyon niya. Gusto nila akong isama...ayos lang naman siguro iyon, hindi ba? Mababait sila at mukhang inosente.

Hindi naman yata ako mapapahamak sa kanila kahit na ilang araw ko pa lang silang nakasama rito.

"Ano ka ba, Jes! Baka pagalitan tayo ni amo!" Mas lalo akong natigilan nang sawayin ng isang kasambahay si Jessica. Kaagad na lumarawan sa itsura ni Jessica ang takot at pagtataka.

"Ay, pasensya na po, Ma'am..." Minabuti kong hindi peke ang ginawa kong pagtawa sa nahihiya niyang ekspresyon. Narinig kong napatawa si Jose at ibang nakapalibot sa amin. Kita ko sa gilid ng mga mata ko ang agad na pagngiti ni Manang.

"Sasama po ako. Gusto ko ring maglaba." Nanginginig ang mga kamay na itinago ko ang mga 'yon sa bulsa ng suot kong Jumper. Sa loob noon ay may suot ako sa pang itaas na V-neck T-shirt.

Kaagad na naghiwalay ang ibang kasambahay. Iyong iba ay bumalik sa paglilinis, habang kami naman nila Manang, Jessica at iyong isang kasambahay na sumuway kanina kay Jessica ay nagtungo sa Laundry area. Tahimik lang akong nakasunod sa kanila. Nagsasalita si Jessica tungkol sa napakaraming ginawa niya ngayong araw.

"Nandito na tayo, Lia," si Manang. Tumango ako at tipid na ngumiti. Nakita kong binuksan ni Manang iyong double doors na sana ay papasukan namin. Ngunit, natigilan siya nang malamang nakalock pala iyon. Napatingin siya kila Jessica at agad na nagsalubong iyong kilay.

"Bakit naka-lock, 'to? Kanina nang umalis ako, hindi ko naman 'to sinarado, ah?" Nagtatakang umayos ng tayo si Manang.

"Marie, nasa 'yo ba ang susi nito?" Umiling agad ang kaninang sumuway kay Jessica. Napabuga ng hangin si Manang bago tumalikod. Napakurap ako.