Book I: Desperately

Thirty Eight

Thirty Eight

Tumikhim ako bago ibinaba ang baso. Tiningnan ko siya habang pinaglalaruan ang pagkain.

"Maybe you should stop playing your food and eat it-"

"Because there are other people who can never eat this kind of food." Putol niya.

Umiling ako. "That's not what I meant."

"It's still the same concept, na masasayang parin ang pagkain...." He pauses at sumubo. "See? Kinain ko, and do you think sa pagsubo ko, mabubusog ang mga taong walang kain?"

"I'd just want it to be fair..."

"What fair are you talking about? The word 'Fair' really never exist. Stupid people thought it exist kahit alam natin na walang pantay sa mundong 'to—"

"So you're saying I'm stupid? Ganun?" Ngumiti siya, na mas lalong kinainis ko.

"Maybe, I don't know. You, yourself know if you're stupid or not."

Pinag ikotan ko siya ng mata. "Why am I feeling like pinapalayo mo yung totoong topic dito?"

Malakas siyang tumawa na naka agaw ng ilang atensyon, binigyan ko siya ng masamang tingin.

"What an observant lady you are. Hindi ko inaasahan na ganun kabilis mo malalaman na iniba ko na ang usapan."

"Stop beating around the bush." Seryoso kong saad habang tinitigan siya na nakangisi.

His smile falters kaya tumikhim siya.

"Where do you want me to start?"

***

I bit my lower lip as I stare at the picture. So siya pala ang atae ko. Kaya pala ng pumislit ako sa kwarto ng parents ko last year at nakita ko sa drawer sa gilid na kama nila at tinanong sila kung sino siya ay agad silang namutla at mabilis na kinuha sakin ang picture. 'Maria Dominique Santos' Pangalan niya pala ang narinig ko ng mag usap sila ni Mommy at ng Mayordoma sa hardin nung nakaraang-araw. Siya pala ang dahilan kung bakit halos business trip ni Daddy ay nasa Canada, I never thought na kapatid ko siya. Ang alam ko lang family relative ko na binibisita ni Daddy minsan kasama si Mommy. Hindi ko alam na ate ko pala siya. I'm so stupid na akalaing cousin ko lang siya, to think na halos magkahawig kami.  

Napakurap ako ng makita kong isang panyo na nakalahad sa harap ko. Tiningnan ko si Frank-Francois Mendel na naglahad nito.

"Punasan mo yang luha mo bata, baka akalain nila pinaiyak kita at baka bawas point sa Future Wife ko." Napangiti na lang ko sa saad niya, naramdaman kong may tumulong luha kaya agad kong ginamit ito para punasan.

"You should never called 'bata' ang isang sixteen year old na babae unless you want to be kick in, where it really fucking hurt the most."Nakita ko siyang na gulat ng nagmura ako.