Zawgyi❣️
တစ္ေန႔တာရဲ႕ ပထမဆုံး အလုပ္တာဝန္ကို လုပ္ရတဲ့ သူက ေနမင္းႀကီးေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ ေနေရာင္ျခည္ ျဖာျဖာေလး ေအာက္မွာ လူေတြဟာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ အတြက္ လႈပ္ရွား ႐ုန္းကန္ၾကသည္။
အခန္းထဲ အလင္းေရာင္ဝင္လာမႈေၾကာင့္ ရွင္းေနာင္ဦး ႏိုးသြားသည္။ဒါပင္မယ့္ လႈပ္လို႔မရ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို သူခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံး အတၱရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနတာ ေၾကာင့္ပင္။
သူ႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ အတၱ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ယွဥ္ရင္ အမ်ားႀကီး ကြာျခားတာေၾကာင့္ အခုလ္ု ပုံစံကိုသာ တျခားလူ ျမင္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ရွင္းေနာင္ဦး ေပ်ာက္ေနမွာ။
အတၱရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကေန ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ အတၱ ေမ့ေစ့ေလးက ကြက္တိ ျဖစ္သြားသည္။
အတၱက ေခ်ာသည္ ဆိုတာထက္ တည္ၾကည္တဲ့ဘက္ ပိုသြားသည္။ မ်က္ႏွာ shapeက ႏိုင္ငံျခားဘက္ ေရာက္ၿပီး စူးရွတဲ့ မ်က္လုံးတစ္စုံက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္တာနဲ႔ ပိုလိုက္ဖက္ ေနသေယာင္။
ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ ငုတ္စိေလးေတြက တစ္ကယ္ ကိုင္လို႔ေကာင္းသည္။ အားလုံး ၿခဳံေျပာရရင္ အတၱက ကိုရီးယား ကားေတြထဲက အရမ္းမိုက္တဲ့ လူသတ္သမားနဲ႔ တူတယ္။
(ေအာ္😑)
ရွင္းေနာင္ဦး ကုမၸဏီလဲ သြားရမွာမို႔ အတၱရင္ခြင္ထဲက ထဖို႔ ႐ုန္းပင္မယ့္ လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္။
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနကြာ အိပ္ခ်င္ေသးတယ္"
မ်က္လုံး မဖြင့္ဘဲ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုတိုးလို႔ ဖက္ၿပီး စကားဆိုလာတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ေယာက်ာ္း အတၱမိုးမာန္ပါေလ။
"ငါ ကုမၸဏီသြားရအုံးမယ္ .ဖယ္အုံး "
"ဒီေန႔ မသြားနဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ လူေတြနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ရွိတယ္"
"ငါကလား"
"အြန္း အဲ့တာေၾကာင့္ စကားမမ်ားဘဲ နည္းနည္း ထပ္အိပ္အုံး"
ရွင္းေနာင္ဦးလဲ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ အတၱရဲ႕ ရင္ခြင္ က်ယ္ႀကီးထဲ တဖန္ ျပန္လည္ အိပ္စက္သြားသည္။
အေပၚထပ္မွာ အခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ေနေသာ္လည္း ေအာက္ထပ္မွာေတာ့ စစ္ပြဲအလား။
