Zawgyi❣️
ဂ်စ္ကား တစ္စီးသဲေသာင္ျပင္ေပၚက ျဖတ္၍ ပင္လယ္ရဲ႕တဖက္အျခမ္းကို ဦးတည္လ်က္။ပင္လယ္ရဲ႕ တစ္ဖက္အျခမ္းကို ေရာက္ေတာ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေလ့က်င္ေနၾကသူမ်ား အျပည့္ပင္။ မနီးမေဝးမွာေတာ့ အမည္းနဲ႔ အျဖဴစပ္ထားတဲ့ စံအိမ္ တစ္အိမ္ရွိသည္။
ဂ်စ္ကားေလးက စံအိမ္ဆီ တည့္တည့္ ဦးတည္သြားၿပီး စံအိမ္
ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္သည္။ ရွင္းေနာင္ဦး သိတာေပါ့။ ဒီစံအိမ္က အတၱသူ႔ကို ကယ္ၿပီး ေဆးကုေပးခဲ့တဲ့အိမ္။ ဂ်စ္ကားကို ျမင္တာနဲ႔ Kက ထြက္လာသည္။
"ေရာက္ေနၿပီလား"
အတၱက ကားေပၚက ဆင္းရင္း ေမးလိုက္သည္။
"ဟုတ္ ေရာက္ေနပါၿပီ"
အတၱက သူ႔ကို ကားတံခါး လာဖြင့္ေပးၿပီး လက္ေပးသည္။
သေဘာက သူ႔လက္ကို တြဲဆိုတဲ့ သေဘာ။ သူလဲ သေဘာတက် ၿပဳံးလိုက္ၿပီး အတၱလက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"ဒီေန႔ သည္းငယ္အတြက္ ေပ်ာ္စရာရွိတယ္"
အတၱက စံအိမ္ထဲ ဝင္ရင္း သူ႔နားကို ကပ္ေျပာသည္။
တျဖည္းျဖည္း အတၱက အခန္း တစ္ခန္းဆီ ဦးတည္သြားသည္။ ဒီအခန္းက အတၱရဲ႕ အခန္း
အခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲေပ။
"ဒီကို ဘာလို႔"
ကြၽီ.....
ရွင္းေနာင္ဦး ေမးတုန္းရွိေသး အတၱက တံခါးအေနာက္က ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ အတၱအခန္းထဲက ၾကမ္းျပင္က ႏွိမ့္ခ်သြားၿပီး ေအာက္မွာ လမ္းေပၚလာသည္။ ဒါက ေျမေအာက္ခန္းးးး
"ဒါက..."
"လာ .."
အတၱက သူ႔ကို လက္ဆြဲၿပီး ေအာက္ကို ဆင္းသြားေတာ့ ေအာက္မွာ မီးမ်ားက ထိန္ထိန္သာေနသည္။
နည္းနည္း ဆက္သြားေတာ့ နံရံတစ္ခုသာ ရွိသည္။
အတၱက အဲ့နံရံေဘးက စက္ေလးမွာ မ်က္လုံး scanဖတ္လိုက္ေတာ့ တံခါးက ပြင့္သြားသည္။တံခါးဖြင့္ ဝင္လိုက္ေတာ့
လူသုံးေယာက္ ထိုင္ေနတဲ့ ေက်ာေတြကို ျမင္လိုက္ၿပီးတစ္ေယာက္က မတ္တပ္ရပ္ထားသည္။
မတ္တပ္ရပ္ထားတဲ့ ဝတ္စုံ အျပည့္နဲ႔ လူက သူတု႔ိကို လွည့္ၾကည့္လာသည္။ အတၱက သူ႔လက္ကို ဆြဲၿပီး သူတို႔အေရွ႕မွာ ထိုင္လိုက္သည္။
