Akasya Çiçeği

47. Bölüm

Güzel bir kahvaltı için mutfağa geçerek krep yapmaya başladım. Ali uyandığında onu emzirip karnını doyurarak halasına vermiştim. Güzel bir enerjiyle güne başladım ve özenerek bir sofra kurmak istedim. Eskiden yaptığım gibi hafif bir melodi açarak zevkle hazırladığım krep hamurunu pişirmeye başladım.

Evet ailece çok zor dönemlerden geçtik. Hayatımıza girenler ve çıkanlar oldu. Belli bir rutini yaşamaktan ziyade neredeyse her günümüz olaylı geçti. Bu durum herkesi kötü etkiledi ama bende ciddi bunalımlara neden oldu. Hamilelik dönemimde kaçırılmam ve sonrasında erken doğum yapıp lohusa depresyonuna girmem çevremdeki insanların acısını görmekten ziyade kendime odaklanarak içime kapanmama neden oldu. Aren'in ailesinin sürpriz bir şekilde hayatımıza dahil olması da alışılması gereken zor bir durumdu. Çakıl'ın beni korumak için önüme atlaması, Amira ile farketmeden birbirimizden uzaklaşmamız da bu ruh haline gelmemde çok etkiliydi.

Hayat bize her zaman güller, çiçekler sunmuyor. Bazen yürüdüğümüz yollar dikenli çalılarla dolu olabiliyor. Biz yürüdükçe ayağımıza dolaşan sarmaşıklar, derimize batıp kanatan dikenler var diye yürümekten vazgeçersek ya olduğumuz yerde sayarız ya da geriye dönüp aynı acıları yaşarız. Her yeni gün önümüzde uzanan bir yol ve o yolları geçmişte takılı kalıp yürümeye devam etmezsek hayatımızda şikayet ettiğimiz dakikalarda takılıp kalırız.

Hatalar yaptım. Her yükün altından kalkabileceğime inandım ama bazen yükü paylaşmak gerekiyor. Eskiden bunu danışanlarıma söylerken kendim ne de çabuk unutmuşum diyorum. En büyük eziyeti kendime yapmışım. Terzi de bir yerden sonra kendi söküğünü dikemiyormuş. Artık yaşadıklarımdan ders alıp önümde bakmaya karar verdim. Aren'e başta biraz olsun nefes almak istiyorum dedikten sonra ona olan bağımlılığım neticesinde onsuz bir hayatı düşünüp boğulur gibi olmuştum. Kocamı hayatımın merkezinde değil yanımda tutmalıydım. Belki bu durum beni olduğu gibi onu da fazlasıyla yormuştur. Bu yüzden ondan ayrı kaldığım süre boyunca yeniden hobilerime vakit ayıracağım. Her anlamda yetersiz gördüğüm anneliğimi sorgulamayı bırakıp oğluma olabildiğim en iyi anne olacağım çünkü yetebildiğim kadarıyla onun için en iyi anne yine benim.
Aldığım bir karar daha var ki o da tebessüm etmek. Etrafımdaki insanların enerjisini sömüren bir parazit değil de onlara enerji veren kişi olacağım. İbadetletimin ruhuma şifa olduğunun daha çok bilincine varacağım. Bütün bunları bir gece boyunca düşünerek kararlaştırmıştım. Şimdi de kreplerim pişerken kararlarımı yeniden gözden geçiriyor ve ne kadar uygulanabilir olduğunu sorguluyordum.

"Oo mis gibi bir koku alıyorum." Dilimlediğim peyniri tabağa koyup masaya yerleştirdim. Son krep de pişince onu da hazırladığım tabağa aldım.

"Bugün güne güzel bir kahvaltıyla başlayalım istedim."

"Çok iyi yaptın tatlım benim. Ali de uyudu. Şöyle keyifle karnımızı doyurup çayımızı yudumlarız." Mislina saçını at kuyruğu yapıp masaya oturdu. Adel de masaya oturunca herkes tabaklarını doldurmaya başladı.

"Kahvaltıdan sonra biraz gezelim mi? Burada güzel tarihi yerler var diye duydum."

"Çok güzel olur." Acele etmeden keyifle kahvaltımızı edip hazırlanmak için odalarımıza çıktık. Ali uyuduğu için önce ben hazırlandım. Hava güneşli olduğu için bej renginde olan feracemi giydim. Pamuklu şallarımdan birisini de yapıp hazır olunca Ali'yi hazırlamaya başladım. Terlediği için üzerini tamamen değiştirmem gerekiyordu. Kıyafetlerini ayarlayıp yatağa koydum. Ali uyurken kıyafetlerini değiştirince huzursuzlanıyor diye önce onu kucağıma alıp hafifçe okşayarak uyandırdım. Gözlerini açıp minik kollarıyla gerinişini izledim. Ufacıktı ama her hareketi çok mucizevi geliyordu. Tamamen uyandığından emin olunca üzerindekileri çıkarıp bezini değiştirdikten sonra vücudunu kremledim. Sonra da üşütmeden ayarladığım kıyafetlerini giydirdim. Tıpkı oyuncak bebek gibiydi. Doğduğu gün çekilen resimlerine bakınca epey büyümüştü. Hala minicikti ama şimdi daha bir ele avuca gelir olmuştu. Aldığı her bir gram beni dünyanın en mutlu insanı ediyordu.