MAROBİS (TAMAMLANDI)

Lort Kuyaş

Bugün yaptığı şeyin sonucunda sevdiği adamı karşısına alan Akel büyük bir çöküşle uzanıyordu yatağına. Durgundu ne ağlıyor ne de gülebiliyordu sadece yanı başında duran prensin minik elleriyle oynuyor ve öylece bakıyordu. Dışarıda büyük bir olayın vakıf olduğunu biliyordu ama tam olarak neydi bilmiyordu. Açıkçası şu an pekte umursadığı söylenemez. Dışarıya çıkmak bile istemiyordu, geriye kalan örünü bu dört duvar arasında sürdürebilirdi. Kalbi kırık bir Akel yeryüzünün en umursamaz insanı olabilirdi.

Kapısı çalındı uzunca bir müddet sonra. Yerinden bile kıpırdamadan giriş iznini vermişti üstelik gelenin kim olduğunu merak edip bakmadı bile. Lort Esin içeriye geçti ve kapıyı kapattı. Umursamaz ama hüzünlü olduğu her halinden belli olan prensese bakıp durdu. Akel'in ona bakacağı yoktu sadece prense bakıyor ve elleriyle oynuyordu. Yatağın sağındaki sandalyeye geçip oturdu ve yüzünü gördüğü prensese bakarak iç geçirdi, ''dışarıda neler olup bittiğinden haberiniz var mı?'' alttan konuşuyordu. Lort eskiden ona sen diye hitap ederdi ama şimdi siz diyordu. ''bana neden siz diyordun?'' durgun sesinin yanında ona hiç bakmadı bile.

''sahip olduğum gücün enerjisi artık senin Marobis'in Hanımı olduğunu söylüyor.''

''ama değilim''

''rüzgâr ve hava öyle demiyor''

''ben bu makama da prensesliğe de layık değilim.'' Lordun hüzünlü gözleri onun ıslanan gözlerini gördüğünde bir telkine ihtiyacı olduğunu hissetmişti. Sandalyeden kalkıp yatağın başına geçti Prens Karer'in gülümseyen yüzüne baktığında kendisi tebessüm ederken eli prensin çenesinde oynayacaktı, ''efendimiz size kırgın. Yaptığınızdan dolayı, belki ama ondan habersiz yapmanız, kesinlikle.''

''ona bunu söylesem asla kabul etmeyecekti ve açıkçası bunu neden yaptığımı da bilmiyordum. Aklımı kaçırmış gibiydim. Tam bir çocuk gibi davrandım... Karer bile benden daha mantıklı davranıyordu.''

''aşk insanı aptallaştırır zira mantık kaybolur ve kalp ne hissederse onu yapar. Hiçbirimiz efendimizin teslim olmasını istemiyorduk ama hiçbirimiz buna engel olmaya cesaret edemedik. Sadece siz Hanımım, siz buna cesaret ettiniz. Her ne kadar düşmanımızı güçlendirip yeni Ateş Lordu olmasını sağlasanız da aynı zamanda efendimizi de güçlendirdiniz.'' Akel'in gözleri hayretle açıldı ve başını kaldırıp lorda baktı. Kısa bir müddet sonra doğrulup yatağa oturduğunda soracaktı, ''Akman yeni Ateş Lordu mu oldu?'' lort ona bakarken durgunca başıyla onayladı, ''peki ya Lort Alçin, ona ne oldu?'' cevaptan korkuyordu zira aklında bir senaryo vardı. ''Öldü'' dediğinde lordun gözleri dolmuştu ama gülümseyerek prensle oynamaya devam etti. Akel dumura kalmıştı. Şimdi yaptığının neye mal olduğunu anlamıştı.

''Geray nerede?'' onunla konuşmak istiyordu.

''taht odasında ve yanına kimseyi kabul etmiyor...'' lort başka şeyler söylemek istese de bir anda göz bebekleri dona kaldı ve bir şeyleri dinlercesine sağ tarafına hafice döndüğünde göğüs kafesi şişip şişip inmeye başlıyordu. Akel korkuyla onu takip ediyordu ama lort gizemli davranışlarını koruyordu, ''neler oluyor Lordum?'' lort cevap vermedi, korkulu gözlerle dinlemeye devam ederken aynı dakikalarda tahtında düşünce seansında olan Geray da irkildi ve dinledi. Bir şeyler hissediyorlardı ve kendi kontrollerinde olmayan gelişmeler söz konusuydu. Kollarındaki ince kılların diken diken olduğunu fark etti zira bu his her ne ise giderek yaklaşıyordu. Tahttan kalkıp odadan çıktı ve sessizliğin hâkim olduğu koridorlarda temkinli adımlarla yürümeye başladı. Tüm lortların ve Geray'ın arvisi parıldamaya başladığında silahı olan lortlar silahlarını ortaya çıkardılar ve orduları olan lortlar askerlerini hazırda tuttular. Bir şeyler giderek yaklaştığı aşikardı ve bunu hissedemeyenler koruyla lortları izlediler. Sarayın koridorlarında hissin peşinde olan Geray bir an şaman Kam Tuyon ile karşılaştığında refleksle asasını çıkarıp bir kılıca çevirdiğinde Kam Tuyon soğuk kanlıydı. Asasındaki ışık sayesinde karanlık koridordu aydınlatıp efendisine baktı, ''bir şeyler yaklaşıyor. Ve bu hiç doğru bir şey değil.''