Merhabalar... Evet yanlış görmüyorsunuz. Ben geldim... Sizinle uzun uzun konuşmak isterim. Bu yüzden bunu bölüm sonuna erteleyerek sizleri karakterler ile baş başa bırakıyorum. Keyifli okumalar dilerim.
-
Bu bölüm geçtiğimiz bölümün devamı niteliğindedir.
-
Kulaklarımın uğultusu başımı döndürürken açıkta tutmakta zorlandığım gözlerimi Rüzgar'ın yüzünde gezdirdim bir süre. Dilim tutulmuş, boğazım kurumuştu. Bedenimi ayakta tutan tek şey Rüzgar'ın kollarıydı. Sanki kar taneleri değdiği yerleri ateş gibi yakıyordu.
Kar yağarken sıcak olması normal miydi? Ya da böylesi bir şey mümkün müydü?
Ben sadece birkaç saniye önce Rüzgar tarafından evlilik teklifi mi almıştım yoksa bu bir rüyaydı ve ben kendime gelemiyor muydum? Evet bu bir rüyaydı. Yoksa dizlerimin tutmamasının ve havada asılı kalmışım hissini yaşamamın başka bir açıklaması olamazdı.
"Ama ben uyanmak istemiyorum ki."
Dudaklarımdan kaçmasına engel olamadığım fısıltım ile birlikte yüzümü buruşturdum. Ah! Bu bir rüya olsa Rüzgar neden geri zekalı görmüş gibi yüzüme baksın ki?
"Güzelim?"
Yüzündeki ifade, verdiğim tepkinin içler acısı olduğunu kanıtlamaya yeterliydi.
"Şey. Sen bana evlenme teklifi ettin değil mi az önce? Ben yanlış duymadım ya da ayakta uyuyakalıp şu an uyanmadım?"
Rüzgar'ın dudakları yukarı doğru kıvrıldı ve bakışları alaycı bir hale büründü. Muhtemelen şu an verdiğim tepkilerin saçmalığına gülüyordu.
"Hayır güzelim doğru duydun."
Gözlerim parıltısına parıltı katarken çığlık atarak ellerimi boynuna sardım ve hayatımın en emin kararını haykırırcasına bağırdım.
"Evet! evet! Evlenirim. Neden evlenmeyeyim ki? Allah'ım evleniyorum!"
Rüzgar, dudaklarımın hemen kenarına küçük bir öpücük bırakırken tek kolunu sarmış olduğu belime hafifçe baskı uygulayıp ayaklarımı yerden kesti.
"Belemir Saygıner olmak için harika bir ay değil mi?"
Soyadını vurguladığı ses tonu içimde bir yerleri dağıtırken cümlesinin sonuna geldiğinde gözlerim irice açıldı.
"Ne dedin sen?" Ah! Oldu olacak bir de Sevda Demirel tokadı atsaydım adama! "Yani demek istediğim... Bu ay mı?"
"Beklememiz için bir neden var mı ki?"
Yoktu... En azından benim için hiçbir sebep yoktu.
"Ailenin bu durumu bir ay içerisinde kabulleneceğini hiç zannetmiyorum Rüzgar."
Rüzgar ellerimizi birbirine kenetledikten hemen sonra eve doğru adımlamaya başladı. Sorumu yanıtsız bırakmayı tercih etmişti anlaşılan.
"Bir şey demedin?"
Göz ucuyla bana baktıktan hemen sonra kapıyı açıp geçmem için belimden destek sağladı.
"Ailemle evlenmeyeceğine göre onların kabul etmesi gereken bir durum yok Belemir."
"Söylediğin gibi olmadığını ikimizde çok iyi biliyoruz. Annen yine ayılıp bayılacak. Burçak muhtemelen saçlarımı koparmak isteyecek ya da komple kafamı da koparmak isteyebilir. En iyi ihtimalle beni öldürmeye falan kalkmazlar." Dudaklarım büzülürken gözlerim irice açıldı. "Yani ben öyle düşünüyorum. Beni öldürmezler değil mi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADAYA DÜŞEN KIZ
Teen Fiction"Ne demek gemi batıyor?" diye çemkirdi genç kız geminin kaptanına karşı. Bu kadar mı basitti bir geminin batması? Bu ahmak adam utanmadan karşısına geçip nasıl böyle bir şey söyleyebilirdi? Genç kız kısa bir süre kaptanın yüzüne haince baktıktan s...
