21.Bölüm || GERİ DÖNÜŞ

48.9K 3.4K 1K
                                    

Keyifli okumalar dilerim...

-

Bir hafta sonra,

*

"Güzelim."

Kafamı, işittiğim ses ile birlikte elimdeki kitaptan kaldırdım ve Rüzgar'a doğru çevirdim. Yemek masasına yaslanmış, havluyla saçlarını kuruluyordu.

Ve bu, bir insanın hayatında görüp görebileceği en güzel manzaralardan birisiydi.

"Efendim."

Havluyu kafasından uzaklaştırdıktan sonra saçlarını yavaşça savurdu ve elleriyle gelişigüzel dağıttı.

Ahhh. Lanet olsun. Çok yakışıklıydı ve her hareketiyle insanı delirtiyordu.

"Yürüyelim mi biraz?"

Gülümseyerek ve bir o kadar da heyecanla kafamı salladım. Onunla sanki sevgiliymişiz gibi yaptığımız her aktivite beni inanılmaz derecede mutlu ediyordu.

"Üzerime bir şeyler alayım."

Sözlerimle eş zamanlı olarak ayağa kalktım. Ardından da yatak odasına doğru yöneldim. Aşırı dozda keyiflenmiştim.

"Dışarıda bekliyorum seni."

Tam Rüzgar'ı onaylamak için tekrardan arkamı dönecektim ki çok garip bir şey oldu.

Evin kapısı çaldı.

Allah aşkına bu evin kapısı nasıl olurdu da çalabilirdi? Ben deliriyor muydum yoksa?

Ellerim, düşüncelerimle birlikte sıkıca bedenime dolanırken yavaşça arkamı döndüm ve korku dolu bakışlarımı Rüzgar'a çevirdim.

Rüzgar, kaşlarını çatmış bir şekilde kapıya bakıyordu. Belli ki o da benim gibi şaşırmıştı. Tabii benim bir de üstüne korkum vardı.

Dudaklarımı dişleyerek Rüzgarın vereceği tepkiyi beklemeye koyulduğumda yeşillerini bana doğru çevirdi. Ve bakışları hızla yumuşarken yanıma doğru adımlamaya başladı.

"Sakın korkma. Ben yanındayım."

Ellerini belime sarıp saçlarıma ufak bir öpücük bıraktı. Ardından da kapıya doğru ilerledi.

Ben de bu sırada peşinden gitmiş ve Rüzgar kapıyı açmadan önce iki elimi kaslı kolunun üzerine koyarak destek almıştım.

Birkaç saniye sonra kapı ardına kadar açıldığında ilk önce karşımdaki kadını süzmüş sonra da bakışlarımı Rüzgar'ın yüzüne çevirmiştim.

Bu kadın kim olabilirdi?

" Arzu ? "

Ne?
Ne demişti o?
Arzu mu?

" Ben... Ben sana geri geldim Rüzgar. "

Arzunun ağzından çıkan kelimelerle birlikte başım dönerken ellerimi hızla Rüzgar'ın kolundan çektim ve ağlamamak için dişlediğim yanaklarımı daha da sıktım.

" Sen.. Senin ne işin var burada! "

Rüzgar, tüm gücüyle bağırdığında ruhsuz bir şekilde geri çekildim ve ilerleyerek kendimi koltuğa bıraktım.

" Rüzgar ben sensiz yapamıyorum. Evet belki senin hayatına bir oyunla girdim ama yemin ederim ben seni çok sevdim. Ve inan bana gittiğimden beri çok pişmanım. "

ADAYA DÜŞEN KIZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin