Miss President ✔

Chapter 25

Zaniah

"What did you do?" yun kaagad ang bungad ni Archana saakin pagkapasok ko sa office niya.

"Huh?" nagtatakang tanong ko sa sinasabi niya.

"Did you talk to your Mom?" seryosong tanong nito saakin.

Mukhang alam ko na kung ano ang ibig niyang sabihin. Sinabi na siguro ni Mommy sakanya.

Napakagat ako ng labi bago dahan dahang tumango.

"My God, Zaniah. Why did you do that?" stress na tanong nito habang minamasahe ang ulo niya.

"I wanted to help you. Naaawa na kasi ako sayo." mahinang bigkas ko.

"Did I ever ask for your help? Did you ever hear me complain?" sunod sunod na tanong nito sa akin.

Hindi ako nagsalita at umupo sa couch sa gilid na nakatungo lang habang pinaglalaruan ang mga daliri ko dahil hindi ko din alam ang sasabihin ko.

"Do you know why I'm really determined to work everything out?" ilang sandali pang tanong nito na nagpa-angat ng tingin saakin.

"I'm planning to study law after I graduate this year." tipid na sagot nito.

"In Vainqueur University to be exact. And the requirements that I need to be able to enter that University is to have an excellent academic performance and achievements." pagpapatuloy pa nito na ikinalaki ng mata ko pagkatapos niyang banggitin ang University na papasukan niya.

Vainqueur De La Prixe, the top University not only in France but in the whole world. That University is famous for excellent education it provides and also because of its influence, reputation and academic pedigree as a leading university. Kaya pahirapan talaga ang makapasok dun, balita ko nga 75 out of 300 lang ang nakapasok dun last year.

Hindi ko pa pala nasasabi, 4th year college na si Archana and she's currently taking up Bachelor of Arts in Political Science.

"I-i didn't know." utal at mahinang sabi ko at ibinalik ang tingin sa baba.

"Of course you didn't know because you never asked. Do you think I will work this hard for nothing?" sabi nito. Ilang minuto din kaming tahimik at walang may balak na magsalita sa amin. Ilang sandali pa ay narinig ko pa ang pagbuntong hininga nito bago tumayo at lumapit sa akin.

Sinundan ko lang ito ng tingin hanggang sa makarating siya sa pwesto ko. Umupo ito sa harap ko para pumantay sa akin saka niya hinawakan ang kamay ko at inilagay sa mukha niya.

"I'm not mad, okay? I'm just pissed because you didn't talk to me about that matter when in fact I'm the first one you should talk to." malumanay na sabi nito habang hinihimas ang kamay ko na nasa mukha niya.

"I'm sorry. Gusto ko lang naman sanang makatulong sa paraan na alam ko. Ayokong nakikita kitang nahihirapan." sagot ko sakanya.

"It's okay, just don't do it again. Hmm?" sabi nito na ikinatango ko at saka niya naman ako hinalikan sa noo.

Nakalimutan kong SC President nga pala ang kaharap ko. Ayaw niyang pinapangunahan siya sa mga desisyon niya.

"May gagawin ka pa ba? Alis na ako, baka nakaka-istorbo na ako sayo." sabi ko at tatayo na sana pero pinigilan ako nito.

"I'm done for today. I already finished everything that I need to do so I can spend time with you." nagulat naman ako sa sinabi niya at hindi nagsalita na nakatitig lang sakanya.

"What? I've been busy for the last couple of weeks and I rarely gave you attention so yeah I'll make it up to you this time." salita niya ulit nang hindi ako umimik sa sinabi niya habang nilalagay ang buhok ko sa likod ng tenga ko.