"ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း ညီမျှခြင်း၏အလွန်"[Completed]

16💜 (Uni)

"Park Jimin!!! "

ကျိန်းသေပေါက် Jeonပေါ့။ဘယ်သူမှအသိမပေးပဲ ထွက်လာခဲ့တာကိုတောင်မှ သိဖြစ်အောင်သိလိုက်သေးတယ်။တရှူးရှူးဒေါသတွေထွက်လာပုံက Jiminဒီကနေ အေးအေးဆေးဆေးထွက်ခွာသွားရမဲ့ပုံမပေါ်။

"ခင်ဗျား ဘာစောက်ချိုး ချိုးပြန်ပြီလဲ!! "

"Public area ကြီးမှာ...အေးအေးဆေးဆေးပြောစမ်း Jeonလေး"

"Park Jiminshii!! "

ဟိန်းခနဲနေအောင် ထပ်ထွက်လာတဲ့အော်သံက ယောင်းစကားကို နားမယောင်ကြောင်းသက်သေ။Jeonစိတ်ထဲ အခုချိန်မှာ...Park Jimin ပြီးရင် Park Jimin သာရှိသည်။

"ငါ့ကို လာမအော်နဲ့!! "

"ဘာစောက်ချိုးလဲ အခုရှင်း!!"

"ငါ့သဘောနဲ့ ငါသွားတာလေ...ဘာကိုရှင်းရမှာလဲ!"

"ဘာမှမရှင်းပဲ ထွက်သွားလို့ရမလား!!"

"Jeonလေး! ပြောနေရင် တစ်ခွန်းနဲ့ရ!! "

Kim Tae Hyung က ဝင်ဆူတော့ Jeonက...သူစိမ်းဆန်သလိုလှည့်ကြည့်လာသည်။

"ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကြားထဲ Kim Tae Hyung ဝင်မပါပါနဲ့။Kim Tae Hyung နဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး။အဝေးမှာသွားရပ်နေပေး "

Jeonရဲ့စိမ်းသက်သက်စကားတွေရဲ့နောက် ယောင်းက အနောက်ကိုအလိုလိုခြေတစ်လှမ်းဆုတ်မိသည်။Jeon Jung Kook နဲ့ Park Jimin ကိစ္စကို Kim Tae Hyungနဲ့ မဆိုင်တဲ့အဝေးတစ်နေရာရောက်အောင်...Jeonက စိမ်းစိမ်းကားကားပို့ပစ်ရက်တယ်။

"ထယ့်ကို ဘာမှပြောစရာမလိုဘူး မင်း! "

"ဘာလို့ မလိုရမှာလဲ။လောကကြီးမှာ သက်ဆိုင်တော့တာ ကျွန်တော်နဲ့ ခင်ဗျား နှစ်ယောက်တည်း။တစ်ခြားလူမပါဘူး"

ယောင်းကအလိုက်သိစွာ စကားလုံးတွေမကြားရလောက်တဲ့နေရာအထိရှောင်ထွက်သွားသည်။Jeonပြောတဲ့စကားတွေက နားထဲပဲ့တင်ထပ်နေတုန်း။နားထဲ စိမ်းသက်လွန်းလို့...အသားကျဖို့တောင်ခက်ခဲသည်။

"မင်း ငယ်ငယ်တည်းက ငါတို့ ဝေးဝေးကရှောင်ခဲ့ရမှာ။ကြီးလေအဆိပ်ပြင်းလေ...တောကြီးမြွေဟောက်လိုကောင်!!"

"ခင်ဗျား များနေပြီနော် Jiminshi။ကျွန်တော်ဒေါသထွက်လာရင် ဘာကိုမှမမြင်တော့ဘူး။ညတုန်းကလိုဖြစ်ချင်နေတာလား"