"ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း ညီမျှခြင်း၏အလွန်"[Completed]

32💜 (Zawgyi)

မွန္အၾကည္ကေနျဖတ္ဝင္လာတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေလးက မ်က္ႏွာေလးကို တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕လာသည္မို႔ Jeonအလိုမက်စြာမ်က္ခုံးတန္းေတြကို တြန့္ခ်ိဳးလိုက္မိသည္။မ်က္ႏွာေပၚလက္နဲ႕ကာၿပီး မ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြကိုဖြင့္ကာ  သက္ေတာင့္သက္သာမရွိတဲ့ဆိုဖာေပၚက ထထိုင္လိုက္သည္။

Hyung ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့...အိပ္ယာေပၚမွာေခြေခြေလးအိပ္ေနတုန္း။မေန႕ညတည္းက Hyungကသတိရတစ္ခ်က္မရတစ္ခ်က္နဲ႕ ဆရာဝန္လာၿပီးေဆးထိုးေပးသြားမွ အိပ္ေမာက်သြားတာ။

Hyungဆီသြားၿပီးနဖူးစမ္းၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ကႏြေးႏြေးသာရွိေတာ့သည္။ေတာ္ေသးတာေပါ့ အဖ်ားက်သြားလို႔။ညတည္းကမိုးစိုထားလို႔ လူလည္းေနသာထိုင္သာမရွိတာမို႔ စိတ္ေပါ့ပါးသြားေအာင္ Hyung မနိုးခင္  Jeonေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္လိုက္သည္။

Hotelဝန္းအတြင္းဝင္လာသည့္ အနက္ေရာင္ကားႀကီးတစ္စီးက Hotelအေရွ႕တြင့္ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးထိုးစိုက္သြားသည္။ကားေပၚလာဆင္းလာသည့္ ေျခေထာက္တစ္စုံက Jeonကားအေရွ႕မွာခဏရပ္ၿပီး Hotelထဲဝင္လာခဲ့သည္။

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုခပ္သဲ့သဲ့ညည္းရင္းေရခ်ိဳးေနတဲ့ Jeonကေတာ့ ေရပန္းေအာက္မွာသာသာယာယာႏွင့္ဆိုသလို ဓာတ္ေလကားနဲ႕အေပၚတက္လာတဲ့လူကလည္း ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။

တံဘတ္တစ္ထည္ကို ခါးမွာပတ္ၿပီး Jeonကေလွ်ာ္ၿပီးသားေခါင္းကို တစ္ျခားတံဘတ္တစ္ထည္ႏွင့္သုတ္ရင္း အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။အျပင္ထြက္ထြက္ခ်င္း ကုတင္ေပၚမွာငုတ္တုပ္ထိုင္ၿပီး ေခါင္းကိုထိုင္ဖ်စ္ေနသည့္ Hyung။

"Hyung နိုးၿပီလား "

"Jeon "

Hyungေဘးမွာဝင္ထိုင္ရင္း Hyungနဖူးေပၚလက္တင္လိုက္သည္။

"ကိုယ္ကႏြေးေနေသးတယ္။ညကထက္စာရင္အဆင္ေျပပါတယ္။ဒီမနက္အလုပ္မသြားနဲ႕ေတာ့ အိမ္ျပန္နားလိုက္ေတာ့"

"Jin Hyung ဆီသြားမွာ"

"က်စ္! ဘာကိစၥသြားဦးမွာလဲ။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ဂ႐ုစိုက္စမ္းပါ။အေရးမႀကီးတဲ့ကိစၥေတြ ေခါင္းထဲကထုတ္ထားစမ္းပါ"

"ဒီကိစၥက ငါ့ဘဝအတြက္ေသေရးရွင္ေရးထက္အေရးႀကီးတယ္ သိလား။ငါ့ဘဝအတြက္..."