"ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း ညီမျှခြင်း၏အလွန်"[Completed]

35💜 (Zawgyi)

Jeon ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႕ မ်က္ႏွာကဒဏ္ရာေတြကို ေဆးလိမ္းဖို႔လုပ္သည္။ေသြးပူေနတုန္းက ေသြးက်တာေတာင္မနာပဲ အခုက်မွအထိမခံနိုင္ေအာင္ နာလာလိုက္တာ။

ဒီေလာက္လူေသးေသးေလးမွာ အားေတြဘယ္လိုရွိလာရတာလဲ။လက္ရဲဇက္ရဲ နိုင္လိုက္ပုံကလည္း ႐ုပ္လွလွေလးနဲ႕မွမလိုက္။အသားႏုႏုေလးေတြနီရဲလာတဲ့အထိ တစ္ဖက္လူကိုရိုက္တတ္ေသးတယ္။ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးက ေသြးျမင္ရင္လန့္ေနရမွာမဟုတ္ဘူးလား။

မဟုတ္ဘူး Park Jimin အထက္တန္းေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ Jeonတို႔ရန္ဘက္ေတြနဲ႕ရန္ျဖစ္တည္းက တစ္ဖက္ကလူကိုေခါင္းကြဲေအာင္ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕ရိုက္နိုင္တည္းက ေသြးျမင္ရင္လန့္ရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့တာ။

အျပင္ပိုင္းကသာႏူးညံ့တယ္လို႔ထင္ရေပမဲ့ Jiminက သိပ္မာေက်ာတဲ့လူ။Jeonလိုလူေတာင္ Park Jimin ရဲ႕စိတ္ရိုင္းေတြကိုလန့္တယ္။

ေဆးလိမ္းေနရင္း ဖုန္းျမည္လာတာမို႔ Jeonကိုင္လိုက္သည္။

"Jung Kook"

"ေအး ငါဒီညမလာေတာ့ဘူး"

"ငါ Daddy နဲ႕ျပသနာတတ္လာတာ"

"ဘာျဖစ္တာလဲ။တတ္ေနက်မဟုတ္ဘူးလား။အခုမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း"

"ငါ့ကို စြန့္လႊတ္လိုက္ၿပီ"

"ဘာ! "

အရက္ခြက္ကိုေမာ့ခ်လိဳက္တဲ့ Hoseok လက္ေတြကတုန္ရီခ်င္ခ်င္ရယ္။

"ဘယ္Barမွာလဲ...ငါလာခဲ့မယ္"

"မေန႕ညက Barပဲ"

"ေအး ခဏေစာင့္"

Jeon အျပင္သြားဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္သည္။Hoseokနဲ႕က အတြင္းသိအစင္းသိ သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီး။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ပတ္သက္လဲ Jeonအသိဆုံး။

Kim Nam Joon shiက Jeonအားက်ရတဲ့အထိ Hoseok ကိုသိပ္ခ်စ္တာ။Hoseokဘယ္ေလာက္ ဆိုးဆိုး Babyဆိုၿပီး ရင္ထဲအျမတ္တနိုးထည့္ထားေနက်လဴ။အခုမွ ဘာလို႔လဲ။

Jeon အခန္းထဲကထြက္ ထြက္ခ်င္းအျပင္ေရာက္တာနဲ႕ Jiminက သူ႕အခန္းထဲဝင္ဖို႔ျပင္ေနတာနဲ႕ တန္းတိုးသည္။

"Jimin...ေမာင္ အျပင္ခဏသြားမလို႔"

"သြားေနက် မဟုတ္ဘူးလား။ဘာကိစၥနဲ႕လာေျပာေနတာလဲ "