လူႀကီးေတြမမိေအာင္ဘယ္ေလာက္အပုန္းေကာင္းေကာင္း ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာတာနဲ႕ Jeonေရာ Jiminေရာ လူႀကီးေတြဆီမွာ ခပ္ကုပ္ကုပ္ကေလးမိသြားၾကရတာပါပဲ။
ခပ္တင္းတင္းျဖစ္ေနတဲ့ Mommyဆီအၾကည့္ေရာက္တိုင္း ေမာင့္ လက္အားတစ္ခါတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။Mommyအႀကီးအက်ယ္ဆူမွာစိုးလို႔ေၾကာက္ေနတဲ့ ေမာင္က တကယ့္ကိုမွ ယုန္သူငယ္ကေလးလို။
ဟိုးအရင္တည္းက Jimin က ကာကြယ္ေပးေနက်ပဲ။အခုဆို Jeonေလးရဲ႕Hyung နဲ႕မတူပဲ ေမာင့္ရဲ႕ သက္ဆိုင္သူအျဖစ္နဲ႕ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ကာကြယ္ေပးဦးမွာ။
"Jeon Jung Kook! "
"ဗ်ာ "
"မင္း အခု ေသခ်ာဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီလား "
"ဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္ထပ္ကာထပ္ကာေျပာခဲ့ၿပီးၿပီပဲ...Mommyမွလက္မခံတာ "
"ဒီေလာက္ျမန္ျမန္နဲ႕ မင္းကိုထပ္မွားမွာစိုးလို႔ေလ။ထပ္လြဲရင္ နစ္နာမွာကမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးေနာ္ Jeonေလး "
"ကြၽန္ေတာ္ သိပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ေရာ Jiminေရာ အဆင္ေျပၿပီမို႔လို႔ Mommy စိတ္ခ်ပါ။ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒါမ်ိဳးထပ္မျဖစ္ေစရေတာ့ပါဘူး "
"အဲ့ေလာက္ေသခ်ာေနလို႔ ငါတို႔ျပန္ေပါင္းေပးတဲ့အထိ မေစာင့္နိုင္ပဲ...Jiminေလးကို ခိုးေျပးသြားတယ္ေပါ့ "
"ဗ်ာ...ဟို။ကြၽန္ေတာ္ Jiminနဲ႕ခြဲမေနနိုင္ေတာ့လို႔ပါ"
"ေမာင္ ခိုးေျပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္ ခိုးေျပးတာပါ Mommy။ကြၽန္ေတာ္ေခၚလို႔ ေမာင္လိုက္လာတာပါ"
"ဟင္ "
သားျဖစ္သူဆို ထပ္ဆူမလို႔လုပ္ထားေပမဲ့ သားမာတ္ျဖစ္သူကိုယ္တိုင္ကဆိုေတာ့ Jeon Mommyမွာ ထပ္ဆူဖို႔စကားလုံးမရွိေတာ့သလို...Jiminက ဒီလိုလုပ္သြားတယ္ဆိုၿပီး ေမေမကိုယ္တိုင္ကအစ တအံ့တၾသ။
ဒီကေလးလို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလို႔ပဲထင္ထားတာကို ေမာင္ဆိုတာနဲ႕အစခ်ီပစ္ေတာ့ သားျဖစ္သူစိတ္ကိုပိုၿပီးနားလည္ဖို႔ သူမထပ္ႀကိဳးစားရဦးမည္။သူမနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သား ထပ္မေပါက္ကြဲရေအာင္...သားလိုအပ္တဲ့ မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔လည္း သူမႀကိဳးစားဦးမွာပါ။
!["ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း ညီမျှခြင်း၏အလွန်"[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/340397334-64-k450803.jpg)