ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီ

Chapter-7

Chapter 7: (ပျောက်ဆုံးသွားသော သိုးငယ်လေး)

ထိုဝိညာဥ်သည် ကသိကအောက်ဖြင့် ပြုံးလိုက်ပြီး

'ဒီ ဆရာသခင်က တော်တော်လေးကို လှပါတယ် ဒါပေမဲ့ ဒီအလှက အခုလိုညသန်းခေါင်အချိန်မျိုးမှာတော့ ဘယ်ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကိုမှ ဆွဲဆောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး!'

'လူသူမရှိတဲ့တောထဲမှာ ပေါ်‌လာတဲ့ လှပမှုတွေက နတ်ဆိုး ဒါမှမဟုတ် တစ္ဆေ တွေပဲဖြစ်နိုင်မယ်မလား အဲ့တာကို ထွက်မပြေးတဲ့လူတွေ ကတော့ ရူးနေတာပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်!'

'ဒီတွင်းကို ပြီးအောင်ဖို့နိုင်ဖို့ ငါ သူမကို ကူညီသင့်လား?'

'ဟမ့်! တကယ်လို့ ငါ ကူလိုက်ရင် ငါ့ရဲ့ အရိုးတွေကို မြုပ်နှံတာနဲ့ပြန်ပြီး အဆုံးသတ်မှာပဲ'

~~~

ကျောက်ရွှမ်ကျင်းသည် အမျိုးသမီးတစ္ဆေ၏ ပုံရိပ်ကို မြင်တွေ့လိုက်သောအခါ သူ၏ မျက်နှာမှာ တောင့်တင်းသွားလေသည်။

သို့သော် တစ်ခဏအကြာတွင် သူမ၏ဘေး၌ ကြက်ဖကြီး တစ်ကောင်နှင့် ဝါးသေတ္တာတစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

'တစ္ဆေတွေ အပြင်ထွက်တဲ့အခါ သူတို့က အထုတ်တွေပါ သယ်လာတတ်ကြတာလား?'

'အဲ့တာထက် ကြက်ဖတွေက မကောင်းတဲ့ ဝိညာဉ် တွေကို ဖယ်ရှားနိုင်ပြီး ကံဆိုးမှုတွေကိုလည်း ဖယ်ရှားနိုင်တယ်ဆို? ဘာလို့ ဒီကြက်ဖက တစ္ဆေတစ်ကောင်ရဲ့ ဘေးမှာ အေးဆေးနေနေရတာလဲ'

........

"သူမက လူသားတစ်ယောက်ပါပဲ မင်းတို့အကုန် မလိုအပ်ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြတာ"

ကျောက်ရွှမ်ကျင်းသည် စိတ်သက်သာစွာ သက်ပြင်းချလိုက်သော်လည်း သူ၏ အသံမှာ အနည်းငယ် အထက်စီးဆန်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူသည် ရှဲ့ချောင် ရှိရာသို့ ဘာမှမဖြစ်ဟန်ဖြင့် လျှောက်သွားခဲ့သည်။

ရှဲ့ချောင်သည် သူမ၏နေရာတွင်ပင် ရပ်၍ စောင့်နေသောကြောင့် သူတို့အားလုံး ရှဲ့ချောင်အနီးသို့ နီးကပ်လာသည် နှင့်အမျှ သူမကို ပို၍ ရှင်းလင်းစွာ မြင်လာခဲ့သည်။

သူတို့ အမှန်တကယ်ပင် ထူးဆန်းသော အခိုက်အတန့်ကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာဖြစ်နိုင်သည်။