ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီ

Chapter 19

Chapter :19 (မင်းကအရမ်းကြင်နာတတ်တာပဲ)

အမတအရှင်တစ်ပိုင်း ဖြစ်သော သခင်မလေးရှဲ့ သည် ဆရာသခင် မော့လင်းကျစ်၏တပည့်ကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရှီးဖန်မြို့နှင့် အနီးနား ပတ်ဝန်းကျင်မြို့များမှ လူများက သူမအား အလွန်လေးစားကြလေသည်။

သူမ၏ဆရာသခင်မှာမူ တောင်ပေါ်မှ ဆင်းတာ ရှားပါးသောကြောင့် သူ့ကိုတွေ့ရန်ခဲယဉ်းလေသည်။

ထို့ကြောင့် လူအများဒုက္ခရောက်သောအခါ အမတအရှင်တစ်ပိုင်း သခင်မလေးရှဲ့ကို လာရှာတတ်ကြသည်။

သို့နှင့် သူတို့အားလုံး သူမ နှင့် သိကျွမ်းခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

သခင်မလေးရှဲ့သည် ဘာသိဘာသာနေတတ်ပြီး ရယ်မောခြင်း သိပ်မရှိဘဲ အေးစက်သူဖြစ်ကြောင်း သိထားကြသည်။ ထို့အတွက် သူ့မရှေ့၌အရေးကြီးကိစ္စများသာ ပြောတတ်ကြပြီး အဓိပ္ပာယ်မရှိသောစကားမဆိုကြပေ။

သခင်မလေးရှဲ့ သည် သာမာန်မိသားစုတွင် မွေးဖွားခဲ့သော်လည်း သူမ၏ကျန်းမာရေးချို့တဲ့မှုကြောင့် ငယ်စဥ်ကတည်းက တာအိုကျင့်ကြံသူဘုရားကျောင်းတွင် ကြီးပြင်းခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

သူမသည် လှပလွန်းသဖြင့် ကောင်းမွန်သော မိသားစုမှ ဆင်းသက်လာသူဖြစ်ရမည်။

'မိထွေးက ဒီလောက်အကျင့်မကောင်းတဲ့မိန်းမကြီးလို့ ဘယ်သူက ထင်မှာလဲ။'

အလုပ်သမားလေးသည် သခင်မလုအား ရွံရှာမှုနှင့်ပြည့်နှက်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

သခင်မလု၏ မျက်နှာမှာ ပူလောင်နေဟန်ရပြီး ရှဲ့ချောင်အား ဂျင်ဆင်း ဘယ်ကရလာသလဲ ဟု မေးရန် ပါးစပ်ကို ပြင်လိုက်သည်။

သူမ ပါးစပ်မဟခင် ဖေဝမ်ယွဲ့မှသခင်မလု၏ လက်ကိုအလျှင်အမြန် ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ရှဲ့ချောင်အားပြောလိုက်သည်။ "တောင်းပန်ပါတယ်မမ မေမေက အဲ့သဘောပြောတာမဟုတ်ပါဘူး မမက တစ်ခါမှ ပညာမသင်ဖူးတော့ ရှဲ့မိသားစုရဲ့ စည်းကမ်းတွေကို မတော်တဆဖောက်ဖျက်မိသွားမှာကို စိုးရိမ်နေတာပါ အခုကျ ဒါက တကယ့်အကြောင်းရင်း အတိအကျနဲ့ ငွေပြန်ဆပ်တာမျိုးဆိုတော့ မေမေက ပုံမှန်တိုင်းပဲ ဘာမှပြောတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး”