ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီ

Chapter 26

Chapter : 26 (လှည့်စား နေတာ ရပ်လိုက်တော့)

နန်းတွင်း သက်တော်စောင့် ကျို့ နှင့် ကျန်လူများသည် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်နေ ကြသည်။ သို့သော် သူတို့သခင်လေး၏ အမည်အား ထုတ်ပြော လိုက်ခြင်းမှာ အကြံကောင်း တစ်ခု မဟုတ်ပေ။

ရှီးဖန်မြို့သည် ခရိုင်မြို့နှင့် မဝေးလှပေ။လူတစ်ယောက် မြင်းကို ကြာပွတ် သုံးကာ အပြေး အလွှား သွားလိုက်လျှင် အသွားအပြန် နှစ်နာရီနှင့် လုံလောက်သည်။

ထိုနောက် ဒီတစ်ခေါက်တွင်တော့ မိန်းကလေးရှဲ့အား တွေ့လိုက်ရ၏။

သူမ တံခါးနောက်မှ ဝင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အလုပ်ရှုပ် နေသော အရာရှိများနှင့် ... ပွစာကျဲ နေသော ကြမ်းပြင် ပေါ်ရှိ အရိုးများအား မြင်လိုက် ရသည် ။ရှဲ့ချောင် ၏ မျက်နှာမှာ ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင်ပျက်ယွင်း သွားလေသည်။

သူမ နှုတ်ခမ်းကိုစိကာ အရိုးများကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ထိုနေရာမှ သူစိမ်းများအား ကြိုဆိုပုံ မရပေ။

ရှဲ့ချောင် အကြောင်း သိသော အနီးနားရှိ လူတစ်စုမှာ အသက်ပင် ကျယ်ကျယ် မရှူဝံ့ကြတော့ချေ။

"ရှဲ့ချောင် ဘာလို့ လူအရိုးတွေကို ဖွက်ထားတာလဲ ကြောက်စရာ ကောင်းလိုက်တာ။" ဖေဝမ်ယွဲ့ ပြောရင်း သူမ လက်မောင်း တွင်းသို့ ခုန်ဝင်တော့ မည့်ဟန်ဖြင့် ပြေးလာသည်။

ရှဲ့ချောင် ရှောင်လိုက် သည့်အတွက် ဖေဝမ်ယွဲ့မှာ ဘာမှမရှိသော လေထဲသို့သာ  ခုန်ဝင် မိသွားလေသည်။

"ငါတို့က မရင်းနှီး ဘူးလေ။" ရှဲ့ချောင် တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ "အဲဒါကို ငါ့ပစ္စည်းတွေကို ထိခဲ့တယ်ပေါ့?"

"အမေနဲ့ငါက တမင် ရည်ရွယ်ပြီး လုပ်လိုက်တာမဟုတ်ပါဘူး။ အဲ့ဒီထဲက ပစ္စည်းတွေထဲမှာ တရား မ၀င်တာ ပါနိုင်လား ဆိုပြီး တွေးမိသွားလို့ သေချာအောင် စစ်ကြည့်တဲ့ သဘောပါ။ ဒီလိုဖြစ် သွားမယ်လို့ မမျှော်လင့် ထားဘူး။ နင် ဒီအရိုးစု အလောင်းကို လမ်းဘေးက ကောက်ခဲ့တာကို သိပါတယ်။ တာဝန်ရှိသူ တွေကို ရှင်းပြဖို့ ပဲလိုတာ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့ နင့်ကို ယုံမှာပါ။" ဖေဝမ်ယွဲ့ အမြန်ပြောလိုက် သည်။