ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီ

Chapter 18

Chapter :18 [ကသိကအောက်ဖြစ်ခြင်း]

သခင်မလုသည် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်စွာဖြင့် ကြည့်နေမိလေသည်။

ဒေသခံလူများသည် စကားများများပြောကြပေ။ ရှဲ့ချောင်ဆီသို့သာ သွား၍ ပစ္စည်းများချပြီးနောက် လှည့်ပြန်သွားကြ၏။

စောစောက ပို့ပေးလာသည့် ကျောက်တုံးနှစ်တုံးမှာ ပို၍ပင် မျက်စိကျချင်စရာဖြစ်လေသည်။

သူမသည် ၎င်းအား ထိုနေ့မနက်စောစောကတင် ဈေးမှာ တွေ့ခဲ့တာပင်။ ၎င်းကျောက်စိမ်းတုံးသည် ငွေစ ၈၀ ကျသင့်လေသည်။ ထိုသို့သော ကျောက်စိမ်းတုံး အရေတွက်မှာ လက်ချိုးရေ၍ပင်ရသည်။ သူမ ဝယ်ချင်သော်လည်း ငွေများပျောက်သွား၍ ဝယ်မရတော့ချေ။

အခုတော့ ဒီကောင်မစုတ်လေး လက်ထဲမှာတဲ့လား?!!

သခင်မလု၏ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး တင်းကျပ်လာပြန်သည်။ သူမ စိတ်တိုလွန်းသဖြင့် အသက်တောင် သေချာ မရှူနိုင်တော့ပေ။

ထိုအချိန်တွင် လူနှစ်ယောက် ယှဉ်တွဲလျက် ဝင်လာသည်။ အသက်လေးဆယ်ကျော် အဘွားအိုတစ်ဦးနှင့် အသက် ၁၅ နှစ် ၁၆ နှစ်ခန့်လောက်သာ ရှိသော မိန်းကလေးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။

သူတို့သည် ရှဲ့ချောင်ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုးပြေးလာကြပြီး “သခင်မလေးရှဲ့နဲ့ အတူလိုက် ပါရစေ" ဟု ပြောလာကြသည်။

ရှဲ့ချောင်က ချက်ချင်းဆိုသလို ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ခိုင်းလိုက်လေသည်.. “ကောင်းပြီ ဒီပစ္စည်းတွေကို သိမ်းပြီး လှည်းပေါ် ရွှေ့ ရအောင်”

သခင်မလုမှာ ပို၍တောင် အံ့ဩသွားကာ
"ခဏလေး”

"ဘာဖြစ်လို့လဲမေမေ?” ရှဲ့ချောင်၏ လေသံမှာ ပျော့ပျောင်းနေသည်။

“ဒါတွေ… ဒါတွေအားလုံးက တခြားလူတွေဆီက လက်ဆောင်တွေပေါ့..ဘာလို့ သူတို့က သမီးကို လက်ဆောင်တွေ ပေးနေတာလဲ? သမီးအဖေရဲ့ နာမည်ကိုသုံးပြီး ဒီဒေသခံတွေဆီက ဓားပြတိုက်နေတာလား?" သခင်မလု စိတ်ထဲ ရှိသည့်အတိုင်း ထုတ်ပြောလိုက်သည်။

တခြား ဖြစ်နိုင်စရာအကြောင်း မရှိသောကြောင့်ပင်။ သူမသည် အသက် ၁၆ နှစ်သာရှိသေးသော ကလေးမလေး ဖြစ်သည်။ သူမက ဘာကြောင့်နှင့် ဤမျှ ကောင်းမွန်သည့် ပစ္စည်းများနှင့် လူအများ၏ ချစ်ခင်မှုကို ရနိုင်ဦး မှာတဲ့လဲ။