Chapter 131

509 60 0
                                    

Unicode
၁၃၁။ ကျောက်စိမ်းတစ်ခုထက် ပိုကောင်းတယ်!

ရှဲ့ဖင်းဟွိုက်သည် ရှဲ့ဖင်းကန်းလောက် အရပ်မရှည်သော်လည်း ရုပ်ရည်ချောမောသည်ဟု ယူဆနိုင်ပေသည်။

လက်ရှိတွင် သူသည် ချိတ်ဆွဲခံထားရသည့်အတွက် အတော်လေး သနားစရာကောင်းနေ၏။

ရှဲ့‌ချောင်သည် ထိုအကြောင်းကိုတွေးပြီး ပြောလိုက်သည် " ဒီလိုဆိုရင်ရော ဘယ်လိုလဲ? မင်းကို အောက်ချပေးဖို့ အတွက် အစ်ကိုကြီးကို တောင်းပန်ပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် မင်း ငါ့ကို တစ်ခုတော့ ကတိပေးရမယ်"

" ကျွန်တော့်ရဲ့အစ်မကြီး၊ ကျွန်တော့်ကို အစ်မ ကယ်သရွေ့ တစ်ခုမပြောနဲ့ ဆယ်ခုဆိုရင်တောင် ကတိပေးနိုင်တယ်ဗျာ!"

" အစ်မရဲ့ မောင်လေးက အရမ်း ရက်ရောနေတာဆိုတော့လည်း ဒါဆို မင်းကို ဆယ်ခုတောင်းဆိုရမှာပေါ့" ရှဲ့ချောင် အလွန်ပျော်နေ၏။ " ငါ စာချုပ်တစ်ခုရေးလိုက်မယ်၊ မင်းက အဲ့ဒီမှာ လက်မှတ်ထိုးပြီး တံဆိပ်တုံးထုရမယ်။ ငါ မင်းကို ချက်ချင်းကယ်ပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းသာ မင်းရဲ့စကားကို ပြန်ရုတ်သိမ်းခဲ့မယ်ဆိုရင်…ငါ အစ်ကိုကြီးကို မင်းက စကားကတိလည်း မတည်ဘူး၊ ငါ့ကိုလည်း ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြုမူတယ်၊ နောင်တလည်းမရဘူးလို့ ပြောမှာ–"

ရှဲ့ဖင်းဟွိုက်သည် စစချင်းတွင် အံ့သြလွန်း၍ စကားမပြောနိုင်ခဲ့။ သို့သော်လည်း သူသည် သူမ စကားကိုနားထောင်ပြီးနောက် ချက်ချင်း‌ပင် တုံ့ပြန်လိုက်သည် " ကောင်းပြီ၊ ကောင်းပြီ! တော်ပါတော့…ကျွန်တော် စကားကို ပြန်မရုတ်သိမ်းဘူး!"

သူ့မှာ ဒီလို ပြစ်မှုတွေများနေရင် ဘယ်လိုလုပ် ရှင်သန်နိုင်တော့မှာလဲ?!

ရှဲ့ချောင်ပြုံးလိုက်၏။ သူမ စာရွက်နှင့်မင်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ 

သူမ ရေးပြီးသွားသောအခါ ထိုင်ခုံပေါ်ခြေလှမ်းလိုက်ပြီး ရှဲ့ဖင်းဟွိုက်အား လက်ဗွေနှိပ်စေခဲ့သည်။

လက်ဗွေနှိပ်ခြင်း ပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် သူမ သူ့အား ချက်ချင်း အောက်ချပေးခဲ့သည်။

ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီWhere stories live. Discover now