ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီ

Chapter 27

Chapter : 27 (ကြီးမြတ်လှသော တပည့်)

"သူ့ အလောင်းကို ဒီနေရာမှာ လာတွေ့ရ လိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်မှာလဲ?"

"ဒါနဲ့ သူဘယ်သူလဲ ဆိုတာ မင်းဘယ်လိုသိလဲ? ဘာလို့ စောစောစီးစီး သတင်း မပို့တာလဲ?" အရာရှိမှအတည်ပေါက်လေသံဖြင့် မေးလေသည်။

ရှဲ့ချောင်သည် တည်ငြိမ်စွာ ဖြေလိုက်သည်။ "လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခွဲ ကျော်လောက်က တောင်အောက် ဆင်းတော့ သူတို့နဲ့ တိုးခဲ့တယ်လေ။ ကျွန်မကကျန်းမာရေးလည်း သိပ်မကောင်းဘူး။ သူတို့ ကူညီလို့ တောထဲမှာ မူးမေ့ လဲကျ မသွားခဲ့တာ နောက်တော့ လူကြီးမင်းလု ဆုံးသွားပြီလို့ သတင်းကြား လိုက်ရတယ်။ ပြောကြတာတော့ အဲ့လူရဲ့ အလောင်းကို ရှာမတွေ့ ခဲ့ကြဘူးတဲ့၊ တချို့ကျ ဝရမ်းပြေးကျွန်ဖြစ်သွားပြီတဲ့၊ အဲ့ဒါကို မယုံလို့ ကိုယ်တိုင် လိုက်ရှာ လိုက်တာပါ။"

"ဒီတစ်ခေါက် တောင်အောက် ဆင်းရင်းနဲ့ အဲဒီနေရာကို ဖြတ်သွားတော့ မြေသားက ပျော့လာပြီး ပေါင်းပင်တွေက တခြားနေရာတွေထက် ပိုထွားကျိုင်း နေတာကို တွေ့ရတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ သိချင်ပေမယ့် သူ့အလောင်းကို ဖော်မိသွားဖို့ ထိတော့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။" ရှဲ့ချောင် အလျင်မလိုပဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ဒီလူက ဒီလို ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့။ ဒါက အစေခံရဲ့အလောင်းမှန်း ဘယ်လို သိတာလဲ?" ဖေဝမ်ယွဲ့ကမေးလိုက်သည်။

လူအများက သူမကို ထောက်ခံကာ ခေါင်းညိတ် ကြသည်။

'ဒါက အရိုးစုတစ်ခု သာသာပဲ ကျန်တော့ တာလေ။ လူနဲ့ ဘယ်နားမှ တူမနေ တာတောင် သူမှန်း ဘယ်လိုသိတာလဲ။'

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ တစ်ခု ရှိနေလို့ပဲ။ အရင်က ကျွန်မကို သူတစ်ကြိမ် ကယ်ခဲ့ဖူးတယ်။ သူ့ကို ကျေးဇူးတင်လို့ ဒီကြေးမှန်လေးကို ပေးခဲ့ပြီး ကံဆိုးခြင်းတွေကို ရှောင်ရှားနိုင်ဖို့ ကူညီပေး ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီကြေးမှန်ရဲ့ စွမ်းအားက ဒီလောက် အရေးမပါသလို၊ ဒီလို ကံဆိုးမှုမျိုး သူ့ဆီ မကျရောက်အောင် မတားဆီးပေးနိုင်ဖြစ်မယ်လို့ ကျွန်မ မမျှော်လင့်ထားဘူး။" ရှဲ့ချောင်မှာ နှုတ်ဖွင့်ကာ အကြောင်းပြချက်အချို့ပေးလိုက်သည်။