ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီ

Chapter 130

၁၃၀။ စကားကတိတည်တဲ့ ကလေးလိမ္မာလေး

ရှဲ့ချောင် မည်သူ့ကိုမှ ကြောက်အောင် မခြောက်လန့်ချင်ပေ။ ချန်းထုံသည် ဆိုင်စောင့်မည့်သူ ဖြစ်သဖြင့် တစ်စုံတစ်ခုအား အာရုံခံမိပေလိမ့်မည်မှာ မလွဲဧကန်ပင်။

သူ့ကို အဆင်သင့်ပြင်ဆင်ထားစေခြင်းက သူ့ကို ကြောက်လန့်စေသည်ထက် ပိုကောင်းလေသည်။

“ ပြီးတော့ ရှင့်မိသားစုမှာ တခြား ဘယ်သူရှိသေးလဲ? တကယ်လို့…မတော်တဆဖြစ်ရင် အဲ့အတွက် လျော်ကြေးငွေစ ဘယ်လောက်ဆို သင့်လျော်မယ်ထင်လဲ?” ရှဲ့ချောင်က ထပ်​ပြောလိုက်သည်။

ချန်းထုံ၏ မျက်ခွံများ ဆတ်ခနဲ တွန့်သွားသည်။

သူ ဒီနေရာမှာ ဆိုင်စောင့်ပေးမယ့်သူ လုပ်ပေးရုံ လာတာမဟုတ်ဘူးလား?

ရှဲ့ချောင် ထုတ်ပြောရုံမှတစ်ပါး မတတ်နိုင်ပေ။ သူမနှင့်အတူ သယ်လာသော အဆောင်များထဲမှ တစ်ခုကို ထုတ်ပြီး ကမ်းပေးလိုက်သည်။ “ ရှင် ဘယ်သွားသွား ဒီဟာကို ယူသွားပါ။ ကျွန်မတို့ ဒီမှာ ရောင်းတာတွေနဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုအာနိသင် ကွာတယ်။ ဒါက ပိုကောင်းတယ်”

ချန်းထုံ၏ မျက်ခွံများ တဆတ်ဆတ် တွန့်လှုပ်သွား၏။

သူမသည် အမှန်ပင် ပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်လေသည်_သူမရဲ့ ကြိုဆိုလက်ဆောင်က ကွဲပြားနေရင်တောင်မှပေါ့။

သေမျိုးများသည် ငွေစ ပေးသည်အား ကြိုက်နှစ်သက်ကြ၏။

ကံကောင်းစွာပင် သူသည် လောဘကြီးသောသူ မဟုတ်ပေ။ ထိုအချိန်တွင် သူသည် ထိုအရာအား ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် လက်ခံလိုက်လေသည်။

“ ကျွန်မတို့ဆိုင်ကို သုံးရက်အတွင်း ဖွင့်မှာ။ ဆိုင်ဖွင့်ရင် ကျွန်မ လာခဲ့မယ်။ ငွေစာရင်းထဲမှာ ကျွန်မ ငွေစတစ်ချို့ ထားခဲ့တယ်။ အဲဒါတွေကို ရှင် ဆိုင်ထဲမှာ ဂရုစိုက်ရလိမ့်မယ်။ အိုး ကျွန်မတို့ဆိုင်က ဝိဥာဥ်ဖမ်းတဲ့ အလုပ်လည်း လုပ်တယ်။ တကယ်လို့ တစ်စုံတစ်ယောက်က ညစ်ညမ်းဆိုးရွားတာတစ်ခုခုမြင်ရရင် ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မဆီ ခိုတစ်ကောင် ပို့လိုက်ပါ”