ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီ

Chapter 32

Chapter : 32  (၎င်းအား မကိုင်တွယ်နိုင်ခြင်း)
ကျောက်ရွှမ်ကျင်း၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်လာခဲ့သည်။
သူတို့သည် ပစ္စည်းအား ထိုနေရာတွင် ရှာဖွေရန် မစဉ်းစားမိခဲ့ကြပေ။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မိန်းကလေး" ကျောက်ရွှမ်ကျင်းက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလိုက်သည်။
"အလောင်းရဲ့ အုတ်ဂူထဲကို မြေကြီးတစ်ဆုပ်လောက် ပစ်ပေးပြီး သူ့ကို အရိုအသေ ပေးသင့်တယ် လို့ မင်း စောစောက ပြောခဲ့တာကို သတိရတယ်။"
"ဟုတ်တယ်။" ရှဲ့ချောင်က ခေါင်းငြိမ့် လိုက်သည်။ "ဒါဆို ရှင် အသုဘပစ္စည်းတွေ ဝယ်ပေး သင့်တယ်။ သူ အဲ့တာကို ကြိုက်မှာပါ။"
ပိုက်ဆံအား မကြိုက်သောသူ မည်သူ ရှိမည်နည်း။ အသက်ရှင်တဲ့လူတွေက ပေါများ ကြွယ်ဝခြင်းကို နှစ်သက်ကြသလို သေတဲ့လူတွေကလည်း ကြိုက်နှစ်သက် ကြသည်လေ!
ကျောက်ရွှမ်ကျင်း၏ မျက်ဆံများ လှုပ်သွားခဲ့သည် "သူ?"

"မင်း မကောင်းဆိုးဝါး ဝိဉာည်ကို အာရုံ မခံနိုင်ခဲ့ရင်ရော?" ကျောက်ရွမ်ကျင်းသည် သူ၏ နောက်ကျောဘက်မှ ရုတ်တရက် အေးစက်မှု တစ်ခု ခံစားလိုက်ရသည်။

"ရှင် ဘာလို့ လူတွေကို ကြောက်လန့်အောင် လုပ်နေတာလဲ? ကျွန်မကြောက်နေပြီ ကျွန်မ မ...အဟွတ်...အဟွတ်...။" ရှဲ့ချောင်က မျက်မှောင်ကြုံ့ လိုက်သည်။
ကျောက်ရွှမ်ကျင်း၏ ပတ်လည်ရှိ လူများသည်လည်း စိတ်သက်သာရာ ရသည့်ပုံဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ဆိုလိုသည်မှာ သူမ ဘာတစ်ခုမျှ မမြင်ရပါ။
သို့သော် ထိုအခိုက်အတန့် အတိအကျတွင် ရှဲ့ချောင်သည် သူမ၏ ဦးခေါင်းအား စောင်းလိုက်ပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်မှ မရှိသော ထောင့်အား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ အကြည့်ထဲ၌ ထိုနေရာတွင် လစ်လပ်နေသည့်ပုံ မပေါ်ပေ။

တစ်ဖွဲ့လုံး အေးစက်သွား ကြသည်။ လေအေးများသည် သူတို့အား ဖြတ်ကာ တိုက်ခတ် သွား၏။
"ထွက်ခွာကြမဲ့ အချိန်ရောက်ရင် ကျွန်မကို သတိပေးပါ။" ရှဲ့ချောင် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမသည် မတ်တပ်ရပ်၍ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။
ကျောက်ရွှမ်ကျင်း၏ မျက်နှာသည် စိုးရိမ် ပူပန်မှုဖြင့် ရှုပ်ထွေး နေသည်။ သို့သော် သူ့၏ မျက်နှာမှာ မြင့်မြတ်၍ ဂုဏ်သိက္ခာရှိစွာ ရပ်တည် နေသည့်အတိုင်း ငြိမ်သက်နေသည်။
နန်းတွင်းသက်တော်စောင့်ကျို့ သည် ဆက်၍ သည်း မခံနိုင်တော့ပေ။ သတိပေးသည့် သဘောဖြင့် သူ့၏ မျက်ခွံ့များမှာ လှုပ်နေသည်။
"သခင်လေး"