ကြင်ယာတော်မင်းသမီးကံဆိုးပြန်ပြီ

Chapter 166-170

Unicode
၁၆၆။ သူမနှင့် မယှဉ်နိုင်

ရှဲ့ဖင်းကန်းသည် ရှဲ့ဖင်းဟွိုက်၏ ခြံဝင်းဆီသို့ သွားခဲ့၏။ သူသည် ပုရစ်များကို ဖယ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်သာမက ရှဲ့ဖင်းဟွိုက်အား တစ်ညလုံး ဒူးထောက်ထားရန်ပါ အပြစ်ပေးခဲ့လေသည်။

ရှဲ့ဖင်းဟွိုက်မှာ အလွန်ပင် မတရားသလို ခံစားလိုက်ရတော့သည်။ 

"အမေက ဘာလို့ မင်းကို အဲ့ဒီဟာပေးခဲ့လဲဆိုတာ နားလည်လား?" ရှဲ့ချောင်သည် သူ တစ်စုံတစ်ခုအား သဘောမပေါက်သည့်ပုံကို မြင်‌နေရသော် မေးလိုက်သည်။

ရှဲ့ဖင်းဟွိုက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ "ကျွန်တော်သိတယ်။ ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးနေတာကိုမြင်ပြီးတော့ စိတ်ငြိမ်သွားအောင်လို့ အဲ့ဒါတွေကို ဝယ်ပေးခဲ့တာလို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ကတော့ စိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲ။ ကျွန်တော်က ဖေဝမ်ယွဲ့ဆီကနေ တရားမျှတမှုကို ပြန်ယူချင်ရုံပဲ။ ကျွန်တော်က ဘာလို့ အပြစ်ပေးခံရတာလဲ?! "

သူသည် မျှော်လင့်ချက်မရှိ…

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီတစ်ကြိမ် အမေ မင်းကို ပေးခဲ့တဲ့အရာက မင်းကို ငြိမ်သွားအောင် မလုပ်လိုက်နိုင်ခဲ့လို့။ တကယ်လို့ မင်း တောင့်မခံနိုင်လောက်တဲ့ဟာတစ်ခုခုသာ ပေးခဲ့မယ်ဆိုရင်ရော? ‌ဖေဝမ်ယွဲ့ကျောက်စိမ်းခိုးတဲ့ ပြဿနာကို ဘေးချိတ်ထားလိုက်မှာလား?" ရှဲ့ချောင်မှာ ရှင်းပြနေရင်း အကူညီမဲ့သလို ခံစားနေရ၏။ "မင်းက သူနဲ့နေလာတာ လေးနှစ်ငါးနှစ်လောက် ရှိနေပြီမလို့ သူ့ကို အမေရင်းတစ်‌ယောက်လို ဆက်ဆံတာက မှန်တယ်။ ဒါပေမယ့် အမှားနဲ့အမှန်ကြားက ကွာခြားချက်ကို မင်း သိရမယ်။ သူ ဒီကိစ္စကို သိနေခဲ့တာတောင်မှ မင်းကို အရူးလုပ်ပြီး၊ ပါးစပ်ပိတ်အောင် လုပ်ခဲ့သေးတယ်။ ဒါမှားနေတာပဲလေ"

ရှဲ့ဖင်းဟွိုက်သည် ထိုသို့ကြားလိုက်ရသောအခါ စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားခဲ့လေသည်။

စင်စစ် သူ့အတွက်မှာ ဖေဝမ်ယွဲ့သည် ဖေဝမ်ယွဲ့သာဖြစ်ပြီး အမေသည် အမေသာ ဖြစ်‌လေသည်။

ယခု ရှဲ့ချောင်မှ ထိုအကြောင်းကိုပြောသောအခါ သူ၏ အမေသည် ‌ဖေဝမ်ယွဲ့ ကျောက်စိမ်းခိုးခဲ့သည့်အကြောင်းကို လုံးဝမအံ့ဩခဲ့ဘူးဆိုသည်အား သူ ပြန်မှတ်မိသွားခဲ့၏။ သူမသည် ကိုယ်စားတောင်းပန်ရန်အတွက် ချက်ချင်း ဒူးပင်ထောက်ခဲ့လိုက်သေးသည်…