Heartbreaks And Spaces• Zeyçağ

1.7

Zeyno

Çakmağı sütyenime geri koydum. Çatıdan indim. Müzik sınıfına gittim. Hoca daha gelmemişti. Benim çantamın olduğu sıraya oturdum. Arap bana döndü.

" Nerede kaldın? " diye sordu.

" Çatıdaydım. Hava aldım biraz. " dedim. Hoca geldi. Derse başladık. Jale Hoca bugün bakır kızılı saçlarını toplamıştı. Tatlı bir kadındı. Herkese çok iyi davranırdı.

" Size bir duyurum var çocuklar. Okullar arası bir müzik yarışması olacak. Grup olarakta tek başınıza da katılabilirsiniz. Katılmak isteyenler tenefüste yanıma gelsin. Sorusu olan var mı? "

Arap direkt elini kaldırdı. Jale Hoca ona döndü.

" Sinan? "

" Ödül ne hocam? " diye sordu.

" Birinci olana 5000 TL ödül verilecek. İkinci olana 3000 TL ve bir fotoğraf makinesi, üçüncü olana da 2000 TL ödül verilecek. " dedi Jale Hoca. Derse döndük. Gün boyu sıradan geçti. Eve gitmek istiyordum. Bisikletimin kilidini çözdüm. Biz gidecekken Berk bana seslendi. Hepimiz ona döndük.

" Siz gidin. Ben geliyorum. " dedim.

" Tamam. Hadi Arap. " dedi Ali ve Arap ile gittiler.

" Başın sağolsun tekrardan. " dedi.

" Teşekkürler. " dedim. Gülümsedi.

" Asıl benim sana teşekkür etmem gerek. Hayatımı kurtarmıştın. " dedi.

" Kim olsa aynısını yapardı. " dedim.

" Ben sadece teşekkür etmek istedim. Kim olsa aynısını yapmazdı. Özellikle de beni yakından tanıyan birisi asla yapmazdı. Sen benim yüzümden Vefa ölmesine rağmen beni kurtardın. Teşekkür etmek istedim ve senden sadece küçük bir ricam var. Çağrı'yı affet. Böyle mutlu gözüktüğüne bakma. " dedi ve gözüm Ege ile şakalaşan Çağrı'ya gitti. Mutlu değil miydi? Berk'te onlara baktı. Çağrı ve Ege kahkaha atmaktan yerlere yatacaktı neredeyse.

" İçinde fırtınalar kopuyor. Sadece göstermiyor. " dedi. Benimde içimde fırtınalar kopuyordu. Her gece fotoğraflarımıza bakıyordum. Konuşmak istemiyordum.

" Görüşürüz. " dedim ve bu konuyu kapatmak istediğimi belli ettim.

" Görüşürüz. " dedi. Bende bisikletimi alarak bahçeden çıktım. Arap ve Ali beni kapıda bekliyordu. Birlikte eve gittik. Umut ile evin kapısında karşılaştık. Gülümsedim. Birlikte içeriye girdik. Bilal abi yoktu. Üzerimi değiştirdim. Daha sonra anneme yardım etmek için mutfağa gittim.

Berk

Her akşam olduğu gibi yine elimde bir buket çiçek ile Cemre'nin yanına gidiyordum. Bana ihanet etmesine rağmen, benim teknemde, bizim birlikte olduğumuz yatakta başka bir herifle yatmasına rağmen hala daha onu istiyordum. Adli tıp raporunda biriyle yattığı yazıyordu ve biz o gün hiç yatmadık. O herifle takılmış olmalıydı. Kendini üzen yine bendim. Onu ziyaret ettiğimde bile gözlerinden belliydi aslında. Ben konduramamıştım ona. Ben yaptım ama o yapmaz demiştim. Şimdi o yoktu. O yoksa ben niye yaşıyordum? Mezarlığa girdiğimde Ayla Teyze'yi gördüm. Artık sık sık karşılaşır olduk. Kaybettiğimiz şeyler ortaktı. Babamı ve Cemre'yi kaybetmiştik.
Eli karnındaydı ve Cemre ile konuşuyordu. Beni görmemişti.

" Bir kardeşin olacak. Ne kadar garip? Senin cenazenden sonra öğrendim varlığını. Sen ölürken o doğmaya hazırlanıyor. Her şey daha farklı olabilirdi. "

" Ayla Teyze, sen? "

" Evet. Abi oluyorsunuz. Sen ve Ali. " dedi.

" Kontrolün olduğu gün bende gelebilir miyim? " diye sordum. İlk kez abi  oluyordum. Bir kardeşim olacaktı. Benim yaşadığımdan daha iyisini yaşayacaktı.