Heartbreaks And Spaces• Zeyçağ

4.6

2 Ay Sonra

Zeyno

Kafam annemin omzuna yaslıyken yolu izliyordum. Ailemden, arkadaşlarımdan ve sevgilimden ayrılmak zor olacaktı. Herkes farklı şehirleri kazanmıştı. Arap ve Duru birlikte Antalya'yı yazmıştı. Mavi İzmir'e gitmişti. Ali, Çağrı ve Berk İstanbul'da kalmıştı. Ege ve Hazal'da Ankara'yı kazanmışlardı. Otogara geldiğimizde Bilal Abi arabayı park ederken Önder Hoca'nın arabası da durdu. Çağrı, Derya Teyze ve Ali arabadan indi. Çağrı gelip bana sarıldı. Arabaları park ettik. Elimde valizimle yürüyordum. Çağrı bir elini omzuma atmıştı. Otobüse valizleri koydurdum. Daha sonra anneme sarıldım. Saçlarımı okşadı.

" Kendine dikkat et. " dedi. Kafa salladım. Daha sonra Bilal Abi'ye sarıldım.

" Annem sana emanet. Gözüm arkada kalmayacak. " dedim.

" Sağ salim git, sağ salim gel civciv. " dedi. Gülümsedim. Arap ve Ali aynı anda bana sarıldı. Sonra da Umut ile sarıldık.

" Özleteceksin kendini. " dedi.

" Merak etme. 4 sene dediğin ne ki? Gözünü aç kapa biter. " dedim gülerek. Sonra da Duru'ya sarıldım. O sırada Hazal, Ege ve Berk geldi.

" Yetiştik yetiştik. " dedi Hazal. Sırasıyla herkese sarıldım ve sıra en zor kısma geldi. Çağrı ile vedalaşmak istemiyorum. Bana sımsıkı sarıldı. Kokusunu son kez ciğerlerime hapsettim.

" İlk fırsatta gel. " diye fısıldadı.

" Vizeler biter bitmez geleceğim. Seni seviyorum. " dedim. Sırtımı okşadı.

" Bende seni seviyorum. " dedi. Saçlarımı öptü. Yanağını öptüm. Sonra da otobüse bindim ve ona el salladım. O da bana el salladı. Otobüs hareket etmeye başladı.

***

Çağrı

Otobüs kalktıktan sonra hepimiz evlere dönmüştük. Onu özleyecektim. Eve girer girmez odama gittim. Daha gideli bir saat yeni olmuştu. Varınca saat kaç olursa olsun arardı. Kalbim onunlaydı. Onunda kalbi benimleydi. Önümüzde daha yaşanacak güzel günler vardı. Her şey artık daha güzeldi. Artık katiller yoktu. Normal insanlar gibi bir hayat bizi bekliyordu.