Heartbreaks And Spaces• Zeyçağ

5.0

Zeyno

Kafamı Çağrı'nın göğsüne yaslamıştım. İkimizde içtiğimiz şaraplardan dolayı çakır keyiftik. Elleri belimi okşuyordu. Onun yanında hiç olmadığım kadar mutlu ve huzurluydum.

" İlk tanıştığımız zamanları hatırlasana. Evlenecek olmamız aklına gelir miydi? " diye sordu. Güldüm. Çenemi göğsüne yasladım.

" İlk başlarda senden nefret ediyordum. Şimdi sana deli gibi aşığım. " dedim. Güldü.  Eğilip dudağımı öptü.

" Bir sürü şey yaşadık. Yaşamaya da devam edeceğiz. " dedi. Yorucu olaylar yaşamıştık ama birbirimizi toparlamıştık.

" Evleniyoruz. " dedim.

" Evet, birlikte yaşlanacağız. Çocuklarımızı büyüteceğiz. Sonra torunlarımızı seveceğiz. Kocaman bir ailemiz olacak. " dedi ve saçlarımı okşadı. Gözlerimi kapattım. Sonra da açtım.

" Hatta kedi veya köpek bile sahipleniriz. " dedim. Kafa salladı gülümseyerek. Gözlerinde gördüğüm tek şey aşktı. Beni çok seviyordu.

" Tabii. Böyle çocuğumuzla falan büyür. " dedi. Bunlar güzel hayallerdi.

" Sonra da çocuklarımızda evlenecek. Kızımız olursa senin gibi çok güzel bir gelin olur. Oğlumuz olursa da çok yakışıklı olur benim gibi. " dedi. Güldüm.

" Kızımız olursa onunla dans edersin. " dedim. Ben babamla edemeyecektim ama kızım olursa edebilirdi. Saçlarımı okşadı.

" Tabii ki ederim. Sende oğlumuzla edersin. " dedi. Edecektim tabii. Saçlarımı okşadı.

" Birlikte yaşlanacağız. Torunlarımız olacak. Yaşlı bir kadın bile olsan çok güzel olacaksın. " dedi.

" Hadi oradan be yalan söyleme. " dedim gülerken. Yanağımı öptü.

" Güzel sevgilim benim. " dediğinde kafamı göğsüne geri yasladım. Aralık olan perdeden gökyüzüne baktım. Yıldızlar parlıyordu. Vücudundaki çiller de yıldızlar gibiydi.

" Yıldızlar ne kadar güzel. " dedim.

" Sen yıldızlardan da güzelsin. " dedi. Kafamı kaldırdım. Saçlarımı okşadı. Gözlerine bakarken çenemi göğsüne yasladım.

" Uyuyalım. Hem yarın sabah yola çıkıcaz. " dedim. Kafa salladı. Doğruldum. Yatağa güzelce uzandı. Bende kafamı göğsüne yasladım. Bana sıkıca sarıldı. Huzur buydu işte. Çağrı benim huzurumdu.

***

Yarın

Zeyno

3 saatlik bir araba yolculuğundan sonra nihayet İstanbul'daydık. Kafamı cama yaslamış onu izliyordum. Trafik yoğun değildi ama karşı şerit yaz tatili olduğu için oldukça yoğundu. Klasikleşmiş İstanbul trafiğini bile özlemiştim.

" İstanbul'u özledim. " dedim. Elimi tuttu ve öptü.

" Merak etme. Bol bol özlem giderirsin. " dedi. Yola baktım. Trafik hareketlenmişti. Önümüz açıldı. Bizde yola devam etmeye başladık.

" Ben yokken neler oldu? " diye sordum. Güldü.

" Harika bir şey oldu. " dedi heyecanla. Merakla ona döndüm. Bana baktı kısa bir an.

" Amca oluyorum. Ceylan hamile. "dedi. Ellerimi ağzıma kapattım. Demek Ceylan hamileydi.

" Çok sevindim. " dedim. Berk'i seviyordu. Berk'te onu seviyor olmalıydı. Kafa salladı.

" 1 ay sonra nikahları var. " dedi mutlulukla. Bana döndü.

" Darısı başımıza. " dediğinde gülümsedim. Biz evlendiğimizde büyük ihtimalle Ceylan ile Berk'in bebeği doğacaktı.

" İnşallah. " dedim. Çocuğumuzun olmasını çok istiyordum. O da çok istiyordu.

" Çocuğumuz doğsun onunla bir sürü oyunlar oynayacağız. Top oynayacağız, kız olursa evcilik oynayacağız her şeyi oynayacağız. " dediğinde güldüm. Onun bu hallerini merak ediyordum.