Will You Be My Boyfriend In Just 6 Months?✓

Chapter 5.2 Dylan's Scar

Jennifer POV

I can't move.I can't fight.What is this feeling?Do I have a butterflies in my stomach?I think so.He kissed me torridly.I kissed him back.After a few minutes,naghiwalay na ang mga labi namin sa isa't isa.

"Pasensya ka na sa ginawa ko." His cheeks are turning into bright red.

"And...Thanks for the cookies and milk." Umiwas siya ng tingin.Bumalik na siya sa kwarto niya.At ako?I touched my lips.I place my hand to my chest.Why is my heart beating so fast?Bumalik na ako sa kwarto ko at natulog na.

*Next day*

I place my hand to my chest again.I can feel it.It's too fast than I've expected.I remember our first kiss last night.And it's so hard to erase it in my mind.

"Boo." Ay tipaklong.Napahawak tuloy ako sa dibdib ko.Si Jake naman kasi.

"Mhie,I missed you.Bakit hindi ka na tumatawag sa akin simula nung umalis ka ng walang paalam?" he cocked an eyebrow.Sasabihin ko ba sa kanya ang totoo na may fiance ako?Sa tingin ko,kapag sinabi ko ang totoo,baka magalit siya sa akin,sa pamilya ko at kay Dylan.

"Ah...Eh...Nalowbat kasi ang cellphone ko kaya...hindi ko na nagawang tumawag sa'yo nung isang araw.Pasensya ka na." pagdadahilan ko.Tinignan niya ako ng diretso sa mata na parang sinusuri niya ako.

Sana maniwala ka sa akin,Jake.

"Next time,i-charge mo dapat ang cellphone mo bago ka umalis ng hindi man lang nagpapaalam sa akin.Pinag-alala mo ako ng sobra.Don't do that again,okay?" I nodded.He kissed my forehead.When he kissed my forehead,I feel like...there's no butterflies in my stomach.Bakit ganito?Haaay...salamat.Naniwala din agad siya sa akin.

"BTW,may nagpapasabi na bibisita yung mag-asawang Mr. & Mrs. Ramos dito mamaya sa restaurant." paalala ni Jake.

MYGOD!Ngayong tanghali pala bibisita ang mga magiging in-laws ko.Bwisit talaga!Bad timing naman itong si Jake.Pumunta na ako sa kusina kung saan nagluluto ang mga chefs na galing sa iba't ibang bansa.Inutusan ko silang magluto ng mga pagkain.Lumabas na ako ng kusina.Buti naman umalis na si Jake.Nakahinga ako ng maluwag.Ganito pala kahirap ang maglihim ng sikreto.Wala pang isang oras,dumating na ang mga in-laws ko.Tinawagan ko ang lahat ng chefs sa kusina.Maya-maya,lumabas na ang mga chefs at waiters na may dalang pagkain.Kumain na sila.

>>>>Fast Forward>>>>>

Nandito ako ngayon sa office ko sa restaurant.Pinag-aaralan ko ngayon ang tungkol sa stocks at shares ng business namin.

*knock knock*

"Pasok." Bumukas ang pinto at may pumasok na babae.Si Jenny.Who's Jenny?She's my secretary of our family restaurant.

"Ma'am,pinabibigay po sa inyo po ito nina Mr. & Mrs. Ramos bilang pasasalamat daw po." sabi ni Jenny.Inilapag na niya ang regalo sa table.Lumabas na siya sa office.Kinuha ko ang regalo na binigay sa akin ng in-laws ko.Binuksan ko ang regalo na para sa akin at nang makita ko kung anong laman,napataas ang kilay ko.Hindi naman ako umiinom ng alak,so bakit nila ako bibigyan ng alak?Sa bahay ko nga lang ito titikman.Umalis na ako.Nagdrive na ako pauwi.Pagdating ko sa bahay,dumiretso agad ako sa kwarto ko para magbihis.Paglabas ko ng kwarto,dumiretso ako sa kusina para uminom ng red wine.Since this is my first time to drink alcohol,paunti-unti lang muna.Kumuha ako ng wine glass sa cabinet at ibinuhos ko ang red wine.I drink it with just one gulp.Mhmm,ang pait. >.< Grabe,first time kong uminom ng alak sa buong buhay ko.Pakiramdam ko,para akong malalasing at parang umiikot ang mundo ko.Then,may narealize akong isang bagay.Bakit nga ba ako umiinom ng alak?Wala naman akong problema.Aish!Mali pala.May isa nga pala akong malaking problema.Yung sikreto naming dalawa ni Dylan na magpapakasal kami nang hindi alam ng boyfriend ko na si Jake.What should I do?Makikipaghiwalay o maglihim na lang?

"What are you doing?" Napahawak ako sa dibdib ko sa sobrang gulat.Paglingon ko sa kanan,si Dylan,nanlilisik ang mga mata niya habang nakatitig sa iniinom ko.I froze.Ngayon ko lang siya nakitang nanlilisik ang mga mata niya.Nakakatakot.Maya-maya,bigla siyang tumawa habang nakahawak siya sa tiyan.I cocked an eyebrow.Kung ganun,pinagtitripan lang pala ako nitong baliw na 'to?!Grrrrr...Lagot ka sa akin,Dylan.After a few minutes,natapos na rin ang walang ka-kwenta-kwentang tawa niya.Haaaaay,sa wakas,natahimik ka na rin.Nagwalk-out ako.

"Darling,saan ka pupunta?Eto naman,'di na mabiro.I'm sorry." Nagpatuloy ako sa paglalakad habang siya naman,sinusundan niya ako.Bumuntong hininga siya.Napatigil ako sa paglalakad.Hinigit ako ni Dylan at binack-hug niya ako. O/////O

*lub dub lub dub*

"I'm so sorry.Ayoko lang talaga na nakikita kitang umiinom ng alcohol beverages.Lalo na't babae ka.Next time na makita kitang umiinom ng alak,makakatanggap ka ng mabigat na parusa." pagpapaalala niya sa akin.I nodded my head as a response.Mabuti naman at napatawad na niya ako.Hinatid na niya ako sa kwarto ko.

"Goodnight,Dylan."

"Goodnight,Jennifer."

*smack*

>///< Kinikilig ako.Lumabas na siya ng kwarto ko.Tumili ako pero mahina lang.Baka kasi marinig niya akong tumitili ng walang dahilan.Umuulan pala ngayon.

Dylan POV

After kong ihatid si Jennifer sa kwarto niya,bumalik na ako sa kwarto ko.Kumuha ako ng damit sa drawer.Bago ako magsuot ng damit,humarap ako sa malaking salamin sa dingding at pinagmasdan ang napakahabang scar sa katawan ko na mula sa left chest hanggang pababa sa right rib ko.Kapag tinitignan ko ang scar na 'to,bumabalik sa akin ang lahat ng sakit na pinagdaanan ko noong teenager pa lang ako.Sobrang sakit tuwing naaalala ko pa ang lahat.Kaya nga ayaw kong ipakita ito sa lahat ng tao.Nakidnap ako noong 16 years old at aksidente namang nahiwa ng isang lalaki na may hawak na katana ang dibdib ko hanggang sa kaliwang tadyang ko.Ayoko na maalala pa ang lahat ng bagay na 'yun.Kaya tinatago ko na lang ang scar na ito para hindi makita ng ibang tao kahit pa si Jennifer.Ayokong ipakita sa kanya na may mahaba akong scar dahil baka matakot at lumayo siya sa akin.Hindi ko yata kakayanin na kapag ganun ang nangyari.Pumasok na ako sa banyo at nagshower.Pagkatapos kong magshower,lumabas na ako ng banyo.Humiga na ako sa kama pero...Ano 'tong hawak ko?Bakit makinis?Hindi ko na lang pinansin.Nang tinalukbong ko na ang kumot sa katawan ko,nanlaki ang mga mata ko.Nakahiga si Jennifer sa kama ko.Anong ginagawa niya dito?Idinilat niya ang kanyang mga mata.

"Dylan,ano kasi...Pwede ba akong matulog dito sa tabi mo kasi...kumikidlat?So,pwede ba?" Nang kumidlat nang malakas,niyakap niya ako ng mahigpit.I hugged her back.

"Don't be scared,darling.It's just a thunder.I'm here for you." Ngumiti ako.I closed my eyes.Natulog na kami habang bumubuhos ang malakas na ulan nang may kasamang kidlat.

Author's note:Hello there,readers.Nabitin ba kayo,mga readers?Anyway,may kasunod pa po ang Chapter 5.2.Mukhang mapapahaba pa po ang paghihintay ninyo.Stay tuned.Thank you.

(Jung Gyu-Woon is playing the role of Dylan Ramos.)