Persona Maskesi'ni an itibariyle bitirdim.
Finali bitirdikten birkaç dakika sonra ekrana boş bir şekilde baktığımda duygularımı yazmam gerektiğini hissederek yeni bir dosya açtım ve buradayım. İlk defa bir kitap bitirmiyorum. Bir kitabına final yapmış olmanın bir yazar olarak neler hissettirdiğini biliyordum ve Persona Maskesi'ni bitirdiğimde de az çok aynı şeyleri hissedeceğimi tahmin ediyordum. Ancak her kitabın bitirişi aynı hisleri hissettirmezmiş. Persona Maskesi benim hayatımdan bir parça olmuş ve ben bunu final yaptığım an hissettim. Ben karakterlerime değil, çocuklarıma veda ettim. Çok duygu doluyum ve bunu nasıl anlatabileceğimi bilmiyorum. Birer renk ismi olarak zihnimde beliren karakterlerim... Siyah, Gri, Mavi ve Beyaz. Artık benim için birer renk isminden çok daha fazlasınız. Zihnimdeki yolculuğunuz bitti, biliyorum ama satırlarımda yer aldığınız için çok mutluyum. Sizleri özlediğimde kitabımı açıp yeniden hayalimde yer edineceğinizi söylüyorum kendime. Sizin hayatınızı 188 bin kelimeye sığdırdım ama bazılarının hayatları bu kadar kelimeye sığamayacak kadar derin. Umarım bir gün bana hissettirdiklerinizi daha fazla kişiye hissettirme fırsatı bulabilirim ve umuyorum ki herkes için bir umut olursunuz.
Kitabımı iki sene gibi bir sürede tamamladım ve bu yazma sürecimde motivasyonumu zaman zaman kaybettim. Çünkü bu kitabı yazdığım zamanlarda bana eşlik eden çok fazla okuyucum yoktu. Bir elin parmağını geçmeyecek kadar kişi okuyordu ve ben devam etmek için kendimi zorlamak zorundaydım.
Ancak kelimeler, tahmin etmediğim kadar çabuk aktı zihnimden. Karakterlerim yazılmak istiyordu ve bana bir hikaye verdiler, ben de yazdım. Çünkü bazen böyledir. Bazen sadece zihnini akıtmak istediğin için, kendin mutlu hissettiğin için yazarsın. Persona Maskesi de benim çok değer verdiğim ve ne olursa olsun bitirmeyi planladığım bir kurguydu.
İleride bir gün çok daha fazla kişiye ulaşacağını hissediyor ve biliyorum. Yine de hiçbir çıkarı olmadan, kitabı kimse okumuyorken yanımda olan canım dostlarıma teşekkür ediyorum. Onlar kendilerini biliyorlar. Ama özellikle birisi var ki kendisi aynı zamanda kitabımın ismini bulan, en az benim kadar kitabımı benimseyen canım arkadaşım Ayten. Her satırımda yanımda olduğun için sana ne kadar teşekkür etsem az.
Ve bu satırları okuyan okuyucum. Buraya kadar geldiğine göre sen de kitabımla bir bağ kurmuşsun. Hislerini ortaya koyarak okuduğuna çok emin olduğum kitabımı bitirdiğinde tatmin olup olmadığını bilmiyorum ama umarım onların hikayesi sende de ufak da olsa bir iz bırakmıştır. Ne olursa olsun zamanını ayırıp satırlarımda kaybolduğun için sana da teşekkür ederim.
Gece boyunca aklımda dönüp duran şarkının sözlerine baktığımda kurguya ve sonuna ne kadar uygun olduğunu fark ettim. Yağmurlu günlerinden sonra Güneş'ine kavuşmuş Siyah'ım. Bu sözleri de senin için bırakıyorum.
Yalnız kaldıysan
Kalkıp pencerenden bir bak
Güneş açmış mı?
Yağmur düşmüş mü?
Dön bak dünyaya
Herkes gitmişse
Sakince arkana dön bir bak,
Dostun kalmış mı?
Aşkın solmuş mu?
Dön bak dünyaya
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Persona Maskesi
General FictionWattpadRomanceTr | Yetişkinliğe Adım Atanlar Bu hikâyenin başrol kahramanının gerçek bir kimliği, adı, doğum yeri ve ailesi yoktur. Siyah, on bir yaşında bir çocuk iken ölmeyi dileyen, büyük acılar ve travmalar yaşamış bir kızdır. Tren rayının üzeri...
