Kayıp Hayatlar

21. Bölüm: Korku.

mylove_ismail351

Bendim bu sefer hastane koridorlarında bekleyen. Telefon elimdeydi, gözüm kapıda. Kimi arasam diye düşünüyordum. Sasha? Kesinlikle hayır. Savaş? Zaten çok yorgundur bu saatte arayamam. Cemre? Bu saate olsa olsa dava dosyalarına çalışıyordur. Barış? En iyisi.
Saat gecenin ikisi olduğu için açması biraz uzun sürdü. Telaşlandırmak istemediğim için ne diyeceğimi bilmiyordum.

"Alo?" dedi yarı uyanık sesiyle. Kimin aradığına bakmadan açtığına eminim.

"Alo, Barış..." diyebildim sadece.

"Ezgi, sen misin?" dedi. Gerçekten ekrana bakmamıştı.

"Evet, benim." dedim. "Ben... Kimi arayacağımı bilemedim."

"Ne oldu?" dedi. Artık fısıldamıyordu.

"Dur dur, korkma." dedim. "Evgin çıktı ortaya, hastanedeyiz şu an."

"Ne oldu ona? Sana mı bir şey oldu yoksa?"

"Eee... Sabah anlatsam olur mu? Kafam allak bullak şu an." dedim. "Sen merak ediyorsun diye aradım, endişelenecek bir şey yok."

"Tamam, tamam..." dedi rahatlayarak.

"Barış, kimle konuşuyorsun bu saatte..." diyen Büge'nin sesini duydum.

"Kapatıyorum şimdi, uyandırmayalım Büge'yi. Sen de uyu." dedim.

"Tamam, sabah erkenden gelirim ben hastaneye." dedi Barış.

"Tamam, iyi geceler." dedim ve kapattım. Yorgunluktan ayakta duramayacak hale gelmiştim, yere bile yatsam anında uyuyacaktım.
Müdahale odasından çıkan Zerya'yı görür görmez yanına gittim.

"Zerya, sen mi nöbetçisin?" dedim.

"Evet..." dedi gülerek. "Öncelikle, alkol komasına girmiş."

Evgin'e acilde ilk müdahaleyi yaparlarken bir hemşireyi yanıma çağırdım.

"Hocam, bu saatte neden buradasınız-"

"Boş ver şimdi. Ben iyiyim. Evgin alkol komasına girmiş olabilir, merdivenlerden yuvarlandı. Çabuk kim nöbetteyse onu çağır buraya, tamam mı?"

"Hemen hocam." dedi ve aceleyle gitti.

Şimdiye döndüm ve Zerya'yla konuşmaya başladım.

"Tam tahmin ettiğim gibi..." dedim. "Midesini yıkadınız?"

"Evet." dedi başını sallayarak.

"Tomografi istemiştim, onlar?"

"Tomografi temiz, ne olur ne olmaz mr da çektirdik, hiçbir şeyi yok."

"Peki, neden direkt bayıldı? İnsomnia olduğu için mi..."

"O konuya gelecek olursak, iyi olduğunu söyleyemem Ezgi."

"Ne?" dedim korkarak.

"Bildiğim ve gördüğüm kadarıyla, ilaçlarına devam etmiyor?"

"Eee... Bilmiyorum." dedim dürüstçe.

"Yedi ayı geçmiş. Alkol ve sigara kullanıyor, kilo kaybı da var..."

"Ölecek mi?" dedim kulağımın çınlamasını önemsemeden.

"Hemen ilaç tedavisi başlatıyorum." dedi. "Bunu zaman gösterecek."