Kayıp Hayatlar

23. Bölüm: Dert Ortağı.

mylove_ismail351

Savaş'tan:
"Savaş, ne diyorsun sen?" dedi Sasha ağlayarak.

"Zeynep!" diye seslendim evdeki yardımcılardan birine.

"Efendim Savaş Bey?" dedi yanımıza gelerek.

"Bana bir valiz hazırla, döndüğümde alacağım."

"Zeynep, sakın." dedi Sasha. Zeynep'in kararsız kaldığını gördüm.

"Dediğimi yap." dedim ve evden çıktım. Sasha arkamdan ağlayarak bir şeyler söylüyordu ama duymuyordum bile. Evin bahçesinde hava alırken telefonum çaldı, arayan Ezgi'ydi.

"Efendim Ezgi?" dedim iç çekerek.

"Savaş, müsait misin?" dedi.

"Ağlıyor musun sen?" dedim bunu farkedince. "İyi misin?"

"Hiç iyi değilim..." deyince meraklandım. "Buluşabilir miyiz?"

"Tabi, eve geliyorum-"

"Dur, ev olmaz. Sahile gelebilir misin?"

"Hemen geliyorum." dedim ve arabayla sahile doğru gittim. Ezgi benden önce çoktan gelmiş, uzaklara bakarak ağlıyordu. Geldiğimi farketmediği için omzuna dokundum. Beni görür görmez sarıldı.

"Ne oldu?" dedim.

"Evgin bana çok kötü şeyler söyledi." dedi gözyaşlarının arasından. "Senin yüzünden çocuğun psikolojisi bozulacak dedi..."
Kalbinin kırıldığını o an hissettim... Saçlarını okşadım ve onu kollarımın arasına aldım.

"Çok mu sinirliydi?"

"Evet..."

"Bir anlığına, sinirle söylemiştir." dedim sakinleştirmek için. "Hastalığı yüzünden böyle davranıyor, sende biliyorsun."

"Hayır," dedi. "Evgin bana asla böyle bir şey söylemez..."

Sasha'dan:
Bügelerin evine gelmiştim ama Barış yoktu. Ağlayarak Büge'ye derdimi anlatmaya çalışıyordum.

"En kısa zamanda dava açacakmış, boşanıyoruz..." dedim.

"Ne?" dedi Büge.

"Boşanana kadar da başka evde kalacakmış." dedim gözyaşlarımı silip. "Ben onsuz yaşayamam."

"Sen de kızdırmışsın adamı." dedi. "Sakinleşmesini bekle ya da... Boşan."

"Savaş benden ayrılırsa ben de kendimi öldürürüm Büge!" dedim ayağa kalkıp. O da ayağa kalktı ve beni durdurdu.

"Ne diyorsun Sasha, saçmalama!"

"Ben onsuz yaşayamam, anlamıyorsunuz!" dedim ve evden çıktım.

Evgin'den:
"Ağzıma ne geldiyse söyledim o an, Allah beni kahretsin." deyip elimdeki 'shot'ı kafama dikecekken Barış beni durdurdu.

"Abiciğim, bir dur. Ne oldu anlamadım ben?"

"Aa, öyle oluyor şimdi, değil mi?" dedim gülerek. "İlk Savaş doğmuş, sonra ben, sonra sen. Ama nedense beni başkasına vermişler..."
Elimdeki içkiyi kafama diktim. Neye üzüleceğimi şaşırmıştım.
"Benim kimliğimdeki doğum günüm bile yanlış..."

"Ezgi'yle mi kavga ettin?" diye sordu Barış.

"Bizim kavga etmediğimiz gün mü kaldı?" dedim ağlamaya başlayıp. "Ama bu sefer öyle basit bir şey değil, ona o kadar kötü şeyler söyledim ki..."

"Ne dedin ki?"

"Çocuk doğunca onun psikolojisini bozacaksın dedim. Kız hamile haliyle tüm gün çalışıyor, her gün eve yorgun geliyor, ben onu aldatıyorum, üstelik ne biçim şeyler söylüyorum. Narsist miyim ben amına koyayım?"
Barış konuşurken ben hâlâ içmeye devam ediyordum.