Kayıp Hayatlar

20. Bölüm: Söz.

"Bir buzlu su alabilir miyim?" dedim barda çalışan arkadaşım Betül'e. Nefes nefese kalmıştım.

"Tabii." diyerek hızlıca hazırladı. "Ne zamandır gelmiyorsun buralara, unuttun bizi."
Gülümsedim.

"Bu sıralar..." dedim ve karnıma dokundum. "İstesem de gelemiyorum."

"Nasıl yani?" dedi gülerek. "Hamile misin?"

"Evet... Çok az kaldı."

"Yaa, kaç aylık?"

"Altı." dedim ve yüzüm düştü.

"Ne oldu şimdi?" diye sordu.

"Hem heyecanlıyım..." dedim. "Hem de korkuyorum."

"Hayır." dedi. "Öyle bir şey olmayacak."

"Daha önce oldu ama." dedim gözlerim dolunca.

"O ilk olduğu içindi." dedi. "Evgin'le hiç konuştun mu bunu?"

"Evgin'le kavgamızdan sonra boşanma kararı almıştım." dedim.

"Ne?"

"Evet," dedim. "Sonra ben çok büyük bir kaza geçirdim. Bir ay komada kaldım, o sırada hamile olduğumu öğrenmiş zaten."

"Boşanmadınız, değil mi?"

"Hayır." dedim gülümseyerek. "Bebeğimizi öğrenince aramızdaki buzlar eridi diyelim."

"Ben size çok özenirdim, biliyor musun?" dedi. "Açıkçası, kıskanırdım aşkınızı. Siz çok güzeldiniz Ezgi."

"Şimdi ne haldeyiz." dedim. "Ben çocuğumu babasız büyütmek istemiyorum. Ben ona yetemem ki..."
Ben ağlamaya başlayınca Betül beni sakinleştirmeye çalıştı.

"Deme öyle ya," dedi. "Sen tek başına her şeye yetersin. Ama Evgin'de istiyor, emin ol."

"Kafamda bir bulanıklık var onunla ilgili," dedim kaşlarımı çatıp. "Sanki bir olay oldu, ben hatırlamıyorum."

"Hamilelik böyledir." dedi Betül ve gülümsedi. "Hep bir kafa karışıklığı olur."
Yine Betül bozdu sessizliği.
"Hem sen neden geldin bu saatte, daha akşam bile olmadı. Gece gelsen bak, çok güzel oluyor burası."

"Hiç, konuşmaya geldim." dedim. "Sasha da Evgin de bir garip davranıyor."
Betül bir şey söyleyecekken telefonun çalmasıyla sözü kesildi. Oflayarak ekrana baktım, Sasha arıyordu.

"Efendim Sasha?"

"Ezgi, neredesin?" dedi telaşla.

"Boş ver. Ne oldu?"

"Sana bir şey anlatacağım, eve geliyorum." dedi.

"Tamam." dedim ve telefonu kapattım. Betül ayağa kalktığımı görünce konuşmaya başladı.

"Ne dedi, gidiyor musun?"

"Eve geliyorum dedi, bir şey anlatacakmış."

"Tamam, sen şimdi git, sonra konuşuruz." dedi gülümseyerek. "Bebişe iyi bak."

"Bakarım." dedim gülerek. "Görüşürüz."
Aceleyle çıktım ve eve gittim.

"Sasha, ne oldu anlatacak mısın artık?" dedim merakla. Susuyordu, cesaret edemiyor gibi bir hali vardı.

"Ezgi, ben..."

"Sen ne?"

"Bak, Evgin'in hiçbir suçu yok, ben yaptım." dedi ağlayarak.

"Evgin mi?" dedim. "O ne alaka şimdi?"

"Ezgi," dedi. "İkimizde böyle olsun istemedik."

"Sasha, korkmaya başlıyorum, Evgin'in başına bir şey mi geldi yoksa-"