Zagubione przeznaczenie |Pedro Gonzalez

ROZDZIAŁ 40

26 LISTOPADA 2023

PEDRI

Jestem wściekły na Laurę. Oszukała mnie kolejny raz, tylko tym razem sprawa poszła za daleko, bo cały świat myśli, że ona spotyka się z Mountem. Niech go tylko dorwę to nie ręczę za siebie. Co on myślał, że się odsunę i dam mu wolną rękę do niej? Otóż właśnie nie. Zamierzam o nią walczyć. I przysięgam na wszystko, że wygram. 

Wyszedłem całkowicie ze swojej imprezy i stanąłem przed hotel aby poczekać na Mounta. Zjawił się jakoś po północy. Szedł z Bellinghamem. Od razu do niego podszedłem i popchnąłem go tak, że torba spadła z jego ramienia.

- Laura nie jest kurwa twoją dziewczyną!- powiedziałem wściekły.- Tylko moją. 

- Gonzalez.- powiedział ze śmiechem.- Jak cię teraz będą nazywać? Odbijaczem dziewczyn innych piłkarzy?

- A wiesz jak ciebie będą nazywać?- zapytałem.- Kłamcą. Jesteś kłamcą Mount. Pieprzonym kłamcą. A Laura nigdy z tobą nie będzie. Już ja tego dopilnuje. Zresztą....

Odsunąłem się od niego i rozłożyłem ręce.

- Ja już wygrałem.- powiedziałem.- Wiem, że z nią jestem a świat prędzej czy później się sam o tym dowie, bo Laura nigdy nigdzie się z tobą nie pojawi. A ja się już oto postaram. 

Zostawiłem go przed hotelem a sam wszedłem do środka. Skierowałem się w stronę wind i wcisnąłem numer swojego piętra. Tylko w pokoju będę umiał pomyśleć. I na szczęście wiem, że nie ma tam ani jednego z chłopaków.

Otworzyłem kartą drzwi i wślizgnąłem się do pustego pokoju. Nie zapalałem nawet świateł, tylko rozsunąłem drzwi balkonowe i usiadłem na leżaku. Chłód z nad wody pozwalał mi choć trochę pomyśleć. Czy jestem na pozycji spalonej w tej całej sytuacji? Nie! Bo Laura jest ze mną. Tylko, że jak pojawi się gdzieś z Mountem, potwierdzi jego słowa a ja przyjmę nazwę odbijacz dziewczyn. A to jest najgorsza nazwa dla piłkarza. I naprawdę ma ją nie wielu. Nie chce być jednym z nich.

Siedziałem tak jakoś po 2, kiedy zadzwonił mi telefon. Myślałem, że to któryś z chłopaków, rodzice albo Fernando. Jednak nie dzwonił żaden z nich. Dzwoniła Laura. Jej uśmiechnięte zdjęcie pojawiło mi się na ekranie. Wahałem się czy odebrać, ale jednak to zrobiłem.

P: Słucham?
L: Pe...Ped...ri, to ja.
P: Wiem, że to ty. Gdzie jesteś? Słyszę po głosie, że jesteś pijana.
L: N...ni..e. Cho...ciaż... tro...szeczkę może ta...ak.
P: Laura, skarbie, gdzie jesteś?
L: W... klubie.
P: Jakim? Nazwa!
L: Ja...kiś Bla...coś
P: Przypomnij sobie tą nazwę, proszę cię.
L: O...ok...ey. To je...st Bla...ck klub.
P: Czekaj tam na mnie.
L: Zaaa....wsze.

Rozłączyła się a ja czym prędzej wyszedłem z pokoju i zjechałem windą na dół. Praktycznie biegłem do samochodu. Wbiłem w nawigację ten klub i samochodem był jakieś 7 minut od hotelu. Po co Laura tam poszła? 

Zaparkowałem centralnie pod klubem i wysiadłem z samochodu. Nie ukrywam, że było tam dużo ludzi, którzy procentów mieli już za dużo. Mam nadzieje, że znajdę Laurę szybko i zabiorę ją do hotelu. 

Wszedłem do klubu i zacząłem się rozglądać. Niestety nigdzie jej nie widziałem. A ludzi było naprawdę dużo. Byli jak sardynki w puszce. W końcu dotarłem do baru i jeszcze raz rozejrzałem się po lokalu. Dopiero wtedy zauważyłem śpiącą Laurę przy jednym ze stolików, gdzie siedziało jakiś 3 facetów. Znowu zacząłem przeciskać się przez ludzi i w końcu dotarłem do Laury.

- Laura?- powiedziałem i dotknąłem jej twarzy.- Laura, słońce? Słyszysz mnie?

- Ej gościu odwal się od niej.- powiedział jeden z tych 3 facetów.- Nie widzisz, że ona się świetnie bawi z nami.